Harry van Bruggen
H.W.E. (Harry) van Bruggen (Amsterdam, 6 december 1927 – Amersfoort, 8 februari 2010) was een Nederlands amateur botanicus.
| Harry van Bruggen | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Volledige naam | Heinrich Wilhelm Eduard van Bruggen | |||
| Geboren | 6 december 1927 | |||
| Overleden | 8 februari 2010 | |||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Bekend van | Studie van de Aponogetonaceae | |||
| Standaardafkorting | H.Bruggen | |||
| Toelichting | ||||
De bovenaangeduide standaardaanduiding, conform de database bij IPNI, kan gebruikt worden om Harry van Bruggen aan te duiden bij het citeren van een botanische naam. In de Index Kewensis is een lijst te vinden van door deze persoon (mede) gepubliceerde namen.
| ||||
| ||||
Persoonlijk leven bewerken
Na het beëindigen van de Mulo werd hij boekhouder, eerst in het familiebedrijf van zijn oom, later bij het GAK en ten slotte bij Hoogovens, waar hij uiteindelijk Hoofd Administratieve Zaken was.[1] In 1950 trouwde hij met Anna Blom, met wie hij een zoon (Dick) had, en die in 1996 overleed.[2] In april 2000 hertrouwde hij met Liesbeth Bakker.[1] van Bruggen interesseerde zich al jong voor de natuur, in het bijzonder voor de planten en dieren in en om het water.[1] Al op vijfjarige leeftijd zaait hij planten: Tagetes (Afrikaantje).[2] Dit leidde tot zijn levenslange belangstelling voor de botanie, in het bijzonder van water- en moerasplanten en van orchideeën.[2] van Bruggen was een actief lid van de "Nederlandse Werkgroep Aquatische Planten", waarvan hij jarenlang de administratie voerde.[3]
Bijdragen aan de botanie bewerken
Aan het einde der vijftiger jaren verkreeg van Bruggen van een aquariumplanten-importeur een Aponogeton soort die hij met de bestaande literatuur niet op naam kon brengen. Hij stelde vast dat het hier een nieuwe soort betrof en met hulp van Hendrik de Wit beschreef hij de nieuwe soort als Aponogeton rigidifolius H. Bruggen.[4] In de daaropvolgende jaren publiceerde van Bruggen een revisie van het geslacht Aponogeton in meerdere delen (georganiseerd naar verspreidingsgebied), culminerend in zijn magnum opus, een complete monografie van dit geslacht[5] In totaal beschreef van Bruggen 13 nieuwe soorten Aponogeton.[1] en die in professionele kringen zeer goed werd ontvangen.[6] Om gezondheisredenen is van Bruggen zelf nooit in de Tropen geweest, maar baseerde zijn studies op observaties van anderen en op levend en gedroogd (herbarium) materiaal dat hem werd toegezonden.[7]
Twee Aponogeton soorten werden naar hem benoemd: A. vanbruggenii C. B. Hellquist & S. W. L. Jacobs (Australië) en A. brugenii S. R. Yadav & R. S. Govekar (India).[2] Bovendien werd een ondersoort van een orchidee, Ophrys holosericea (N.L. Burman) Greuter subsp. vanbruggeniana J. & L. Essink & Kreutz, naar hem genoemd, vanwege van Bruggens levenslange interesse in deze familie.[8]
Referenties bewerken
- ↑ a b c d John Juijn (maart 2010). Harry van Bruggen overleden. WAP Krant (164): 6-7. Geraadpleegd op 13 maart 2010.
- ↑ a b c d Josef Bogner (2007). Harry W.E. van Bruggen, 80 Jahre. Aqua Planta 32 (4): 143-145. Geraadpleegd op 13 maart 2010.
- ↑ John Juijn (november 2007). Harry van Bruggen 80 jaar. WAP Krant (152): 10-12. Geraadpleegd op 13 maart 2010.
- ↑ van Bruggen, H. W. E. (1962). Aponogeton rigidifolius H. Bruggen sp. nov.. Meded. Bot. Tuinen Belmonte Arb. Wageningen 6: 91.
- ↑ van Bruggen, H. W. E. (1985). Monograph of the genus Aponogeton (Aponogetonaceae). Bibliotheca botanica 33 (137): i-viii, 1-76 (E. Schweizerbart'sche Verlagsbuchhandlung: Stuttgart). ISSN: 0067-7892. Gearchiveerd van origineel op 16 juli 2011. Geraadpleegd op 13 maart 2010. ISBN 978-3-510-48008-1
- ↑ Schmid, Rudolf, Frans A. Stafleu (May 1987). Reviews and notices of publications. Taxon 36 (2): 528-550. ISSN: 0040-0262. Geraadpleegd op 13 maart 2010.
- ↑ Josef Bogner (2010). Harry W.E. van Bruggen, 6. Dezember 1927 - 8. Februar 2010. Aqua Planta 35 (2): 55. Geraadpleegd op 20 mei 2010.
- ↑ J. Essink, L. Essink, C.A.J. Kreutz (2010). Ophrys holosericea (N.L. Burman) Greuter subsp. vanbruggeniana J. & L. Essink & Kreutz. Berichte aus den Arbeitskreisen Heimische Orchideen 27 (2): 219-222.
