Gerardo Mello Mourao

schrijver uit Brazilië (?-2007)

Gerardo Mello Mourão (Ipueiras (Ceará), 8 januari 1917Rio de Janeiro, 9 maart 2007) was een Braziliaanse dichter criticus en vertaler.[1] Hij was in de tweede helft van de 20e eeuw een van de belangrijkste figuren van de Braziliaanse modernistische beweging.[2]

Werken bewerken

Poëzie bewerken

  • Poesia do homem só (1938)
  • Mustafá Kemel (1938)
  • Do Destino do Espírito (1941)
  • Argentina (1942)
  • Cabo das Tormentas (1950)
  • Três Pavanas (GRD, 1961)
  • O país dos Mourões (GRD, 1963)
  • Dossiê da destruição (GRD, 1966)
  • Frei e Chile num continente ocupado (Tempo Brasileiro, 1966)
  • Peripécia de Gerardo (1972)
  • Rastro de Apolo (GRD, 1977)
  • Pierro della Francesca ou as Vizinhas Chilenas: Contos (GRD, 1979)
  • Os Peãs (Record, 1982)
  • A invenção do saber (1983)
  • O Valete de espadas (Guanabara, 1986)
  • O Poema, de Parmênides [tradução] (in Caderno Lilá, 1986)
  • Suzana-3 - Elegia e inventário (GRD, 1994)
  • Invenção do Mar: Carmen sæculare (Record, 1997)[3]
  • Cânon & fuga (Record, 1999)[4]
  • Um Senador de Pernambuco: Breve Memória de Antônio de Barros Carvalho (Topbooks, 1999)[5]
  • O Bêbado de Deus (Green Forest Brasil, 2000)[6]
  • Os Olhos do Gato & O Retoque Inacabado (2002)
  • O sagrado e o profano (2002)
  • Algumas Partituras (Topbooks, 2002)[7]
  • O Nome de Deus (in: Confraria, 2007)

Referenties bewerken