Geoff Richardson

Peter Geoffrey (Geoff) Richardson (Hinckley, 15 juli 1950) is een Brits musicus. Hij bespeelt de (alt)viool, gitaar en dwarsfluit.

Levensloop bewerken

Richardsons vader was parttimemusicus, zijn grootvader pianist en muziekleraar. Acht jaar oud was hij toen hij begon met vioolspelen. Vanaf zijn twaalfde trad hij al op, eerst als violist in het orkest van de familie, later meer als sologitarist, folkgitaarmuziek spelend in de clubscene in de Midlands en Manchester. In die tijd zat Richardson nog op de middelbare school. Na een kort verblijf aan de Nuneaton School of Art volgde de studie industriële vormgeving aan het Manchester College of Art and Design. Dit beviel niet goed en Richardson vertrok naar de universiteit van Southampton, naar de Winchester School of Art, waar hij van 1969 tot 1972 schilderkunst en grafiek studeerde. In de tijd in Southampton vormde hij de band Red Acid, die covers speelde van nummers uit de progressieve rock. Ze speelden onder meer werk van Caravan. Steve Borrill, de bassist van Spirogyra, vroeg hem in te vallen voor vertrekkende leden van de groep, maar de groep hield op te bestaan. Via Borrill deed Richardson auditie bij Pye Hastings, die op zoek was naar vervanging voor Steve Miller en Richard Sinclair. Richardson trad toe, samen met Derek Austin (keyboards) en Stu Evans (basgitaar).

In 1973 verlieten Austin en Evans Caravan weer, maar Richardson bleef in de band spelen. Langzamerhand liet hij zich ook meer gelden als lid van de band. Pye Hastings bleef duidelijk de leider van de band, maar Richardson vond zijn manier om zijn ideeën geaccepteerd te krijgen. Met name in de liveoptredens trad hij steeds duidelijker op de voorgrond.

Vanaf 1974 begon Richardson ook werk naast Caravan te doen. Hij werkte samen met Kevin Ayers voor een opname van een album en nam muziek op met Café Jacques en met het Penguin Café Orchestra. Miles Copeland, in die tijd de manager van Caravan, zette hem ertoe aan om samen te gaan werken met Sonja Kristina (Curved Air) en Stewart Copeland (Miles' broer, een van de latere oprichters van The Police), maar met weinig succes. Richardson ging weer sessiewerk doen en speelde met de Buzzcocks en met Captain Sensible. De punkgolf had zijn terugslag, en Richardson besloot in 1978 Caravan te verlaten.

Hij speelde vervolgens onder meer in een band die The Purple Hipsters heette en produceerde First Offenders, een album met nummers van allerlei plaatselijke groepen. Hij werkte in 1979-1980 ook weer kort samen met Caravan, en The Album werd opgenomen.

Richardson is zeer druk gebleven met name met sessiewerk, hij heeft een eigen studio en assisteert andere musici. Daarnaast reisde hij nog vaak rond, met name met Murray Head, met het Penguin Café Orchestra en met Bob Geldof. Aan het eind van de jaren tachtig nam hij een soloalbum op, Viola mon Amour, waarop Richardson alle instrumenten speelde. In de jaren negen kwamen twee albums uit die Richardson samen met Jim Leverton had gemaakt. Naast zijn sessiewerk en optredens schreef Richardson ook muziek voor toneel, televisie, ballet en film. Zo paste Richardson in 1988 samen met Simon Jeffes zeven stukken van het Penguin Café Orchestra aan voor Still Life at the Penguin Cafe, een ballet op choreografie van David Bintley voor het Royal Ballet. Zijn filmmuziek omvat onder meer voor Pour Cent Briques T'as Plus Rien, 1982, van Eduardo Molinaro, voor Le Dernier Été (1989, samen met Murray Head) en voor All The Little Animals (1997, Jeremy Thomas). Van 1990 tot 1994 gaf Richardson (parttime) les in de schone kunsten op het Canterbury College, hetzelfde van 1995-1998 op de Winchester School of Art. Van 1996 tot 1998 verzorgde hij ook colleges over de uitvoerende kunsten op het South Kent College.

De goede relatie die Richardson steeds met Pye Hastings gehad heeft, stond garant voor zijn blijvende betrokkenheid bij Caravan. Vanaf 1995, met de opname van The Battle of Hastings, was hij weer bij de band betrokken.

In 1998 speelde Richardson samen met Steve Hillage in de band van Rachid Taha. In het project "Un, Deux, Trois Soleil" werd opgetreden met een strijkorkest en de Frans-Arabische zangers Khaled en Faudel. Het resultaat was een livealbum met daarop een bijzonder mengsel van klassiek-Arabische en moderne westerse muziek.

Op het laatste album van Caravan, The Unauthorised Breakfast Item uit 2003, staat een nummer van de hand van Richardson.

Discografie bewerken

Onderstaand een lijst van albums waaraan Geoff Richardson een substantiële bijdrage heeft geleverd. De lijst heeft niet de pretentie een volledig overzicht te bieden.


1973	Caravan	For Girls Who Grow Plump in the Night
1974	Caravan	Caravan and the New Symphonia
1974	Kevin Ayers	The Confessions Of Dr. Dream And Other Stories
1975	Caravan	Cunning Stunts
1976	Caravan	Blind Dog at St. Dunstans
1976	John G Perry	Sunset Wading
1977	Caravan	Better By Far
1977	Quantum Jump	Barracuda
1977	Quantum Jump	Mixing
1977	Ozark Mountain Daredevils	Don't Look Down
1978	Café Jacques	Round The Back
1978	Murray Head	Voices
1979	Murray Head	Between Us
1979	John Glover	Midnight Over England
1980	Caravan	The Album
1980	Buzzcocks	Why She's a Girl From The Chainstore
1980	Bob Weston	Nightlight
1980	Wildlife	Burning
1980	Rupert Hine	Immunity
1981	Murray Head	Find A Crowd
1982	Rupert Hine	Waving Not Drowning
1982	Murray Head	Shade
1983	Penguin Café Orchestra	Penguin Café Orchestra
1983	Penguin Café Orchestra	PCO Mini-album
1984	Penguin Café Orchestra	Broadcasting from Home
1985	Microdisney	The Clock Comes Down The Stairs
1986	Murray Head	Restless
1986	Murray Head	Sooner Or Later
1986	Murray Head	Some People
1987	Paul Brady	Primitive Dance
1987	Penguin Café Orchestra	Signs of Life
1988	Penguin Café Orchestra	When In Rome
1990	Thinkman	Hard Hat Zone
1990	Dubh Chapter	Silence, Cunning & Exile
1990	Bob Geldof	The Vegetarians of Love
1991	The Cross	Blue Rock
1991	BBC Concert Orchestra	Still Life at the Penguin Café
1991	Murray Head	Wave
1991	Renaud	Marchand de Cailloux;
1991	Bliss	A Change In The Weather
1992	Bob Geldof	The Happy Club
1992	Chris De Burgh	Power of Ten
1993	Milla Jovovich	The Divine Comedy
1993	Penguin Café Orchestra	Union Café
1993	Rachid Taha	Rachid Taha
1993	Geoffrey Richardson	Viola Mon Amour
1994	Penguin Café Orchestra	Concert Program
1994	Renaud	A La Belle de Mai
1995	Caravan	The Battle Of Hastings
1995	Murray Head	When You're In Love
1995	Jim Leverton & Geoffrey Richardson	Follow Your Heart
1995	Murray Head	Pipe Dreams
1995	Nina Morato	L'Allumeuse
1995	John G Perry	Seabird
1995	Rachid Taha	Ole, Ole
1996	Caravan	All Over You
1996	Nick Heyward	Tangled
1996	Bruno Maman	Aujourd'hui'
1996	Renaud	Paris/Provinces
1997	Frankie Valentine	Summary of Evidence
1997	Rachid Taha	Diwan
1997	Metisse	Singe
1997	Justin Hayward	The View From The Hill
1997	Penguin Café Orchestra	Preludes, Airs and Yodels
1998	Linda McCartney	Wide Prairie
1998	Wolf Maahn
1998	Rachid Taha	Carte Blanche
1999	The Uncalled Four	Rubbed Raw
1999	Caravan	Surprise Supplies – Live
1999	Caravan	All Over You Too
1999	Rachid Taha	Made in Medina;
2000	Kofi Dako	Kologo,
2000	Jim Leverton & Geoffrey Richardson	Poor Man's Rich Man
2000	Penguin Café Orchestra	Simon Jeffes Piano Music
2003	Caravan	The Unauthorised Breakfast Item
2000	Jim Leverton & Geoffrey Richardson	The End of the Pier Show