Gebruiker:Magalhães/vertaling
Ferdinand Marcos bewerken
Ferdinand Marcos (11 september 1917 - 28 september 1989) was de tiende en langst regerende president van de Filipijnen. Marcos kwam in 1965 aan de macht en werd 21 jaar later, in 1986, afgezet toen een opstand van de bevolking hem dwong af te treden en te vluchten naar Hawaï. Ferdinand Marcos heeft als president met name veel bereikt op het gebied van de infrastructuur en in de internationale diplomatie. Zijn regeerperiode werd echter ook gekenmerkt door grootschalige corruptie van de overheid, despotisme en nepotisme, politieke onderdrukking en mensenrechtenschendingen.
Vroege levensloop en carrière bewerken
Ferdinand Emmanuel Edralín Marcos werd geboren in Sarrat in de provincie Ilocos Norte op 11 september 1917. Zijn vader Mariano Marcos was politicus en zijn moeder Josefa Edralin lerares. Na zijn lagere en middelbare school in Sarrat en Manilla te hebben doorlopen ging de jonge Marcos in de jaren 30 rechten studeren aan de University of the Philipines. Tijdens zijn studie werden hij en zijn oom Pio Marcos aangeklaagd voor de moord op Julio Nalundasan, een politieke opponent van zijn vader, waarvoor zij in november 1939 ook werden veroordeeld. In de gevangenis slaagde Marcos cum laude voor zijn bar examination. Hij ging in hoger beroep bij het Filipijns Hooggerechtshof, waarbij hij zelf de verdediging voerde. Het hooggerechtshof was onder de indruk van zijn verdediging en sprak hem alsnog vrij.[1]. Na zijn vrijspraak werd Marcos advocaat in Manilla.
Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak werd Marcos officier in het Filipijnse leger. Tijdens het hevige verzet van het Filipijnse leger tegen de Japanners in Bataan raakte Marcos een aantal maal gewond. Na drie maanden moesten de ongeveer 70.000 Amerikanen en Filipino's onder leiding van Edward P. King zich echter overgegeven en werden onder zware omstandigheden gedwongen om de 100 km naar het krijgsgevangenenkamp Camp O'Donnell te lopen. Deze mars staat wel bekend als de Bataan Death March. Ongeveer 10.000 mannen kwamen onderweg om. Marcos overleefde de tocht echter en werd op 4 augustus 1942 vrijgelaten.
Na de oorlog werd Ferdinand Marcos in 1946 lid van de Liberal Party en diende als technisch assistent voor de oprichter van die partij en de toenmalige president Manuel Roxas van 1946 tot 1947. Van 1949 tot 1959 was hij lid van het Huis van Afgevaardigden. Daarna was hij van 1959 tot 1965 Filipijns senator. Van 1962 tot 1965 was hij bovendien president van het Filipijnse Senaat.
In 1954 trouwde Marcos met Imelda Romualdez.
In 1965 stapte Marcos over naar de Nationalista Party, die hem in tegenstelling tot de Liberal Party wel nomineerde als presidentskandidaat. Samen met zijn running mate Fernando Lopez ging hij de verkiezingsstrijd aan met de zittende president Diosdado Macapagal, die hij glansrijk won.
Presidentschap bewerken
Hij maakte op 21 september 1972 een einde aan het democratische stelsel en voerde in 1973 een nieuwe grondwet in, die in democratische instellingen voorzag, maar door uitstel van verkiezingen is deze grondwet nooit in werking getreden. Marcos regeerde van 1972 tot 1981 in een "staat van beleg", maar de formele opheffing daarvan hield weinig verbetering in.
In 1983, na de moord op oppositieleider Benigno Aquino jr., nam het verzet toe, hetgeen in 1986 leidde tot de afzetting van Marcos. Daarna werd Corazon Aquino, de vrouw van de vermoorde Benigno, de nieuwe president van de Filipijnen. Bekendheid kreeg Marcos' vrouw Imelda door haar enorme schoenenverzameling.
- ↑ Justice Jose P. Laurel penned the ponencia (in People vs. Mariano Marcos, et. al, 70 Phil. 468) and concurred by Chief Justice Avanceña and Justices Imperial, Diaz, and Horilleno.