In apologieën van het kolonialisme weerklinken in de eerste plaats de argumenten die de kolonialisten indertijd zelf naar voor brachten om hun acties te rechtvaardigen. De Europeanen hadden een superieure beschaving en moesten die uitdragen naar onderontwikkelde delen van de wereld (mission civilisatrice, christendom). Beroemd is het gedicht The White Man's Burden (1899), waarin Kipling het onderwerpen van primitieve volkeren voorstelde als een vorm van blanke zelfopoffering. Het was een oproep om kinderlijke wilden te onderwerpen en onbaatzuchtig hun noden te dienen, ook al waren ze ondankbaar, dom en haatdragend. In de 18e eeuw had het idee van menselijke ontwikkeling en vooruitgang postgevat (Condorcet, Esquisse d'un tableau historique des progrès historique de l'esprit humain).

Niall Ferguson Civilization: Afrika was duister Bruce Gilley, "The case for colonialism", Third World Quarterly, 2017 (meer goed dan slecht gedaan)

morele superioriteit, winstbejag, hypocrisie. slavernij, segregatie en racisme


Aimé Césaire, Discours sur le colonialisme, 1950

Frantz Fanon, Les Damnés de la Terre stelt zich niet tevreden met nationale of economische onafhankelijkheid, maar predikt een integraal herontwaken, ook in cultureel en intellectueel opzicht.


Europese kolonisatie


Segregatie