Gebruiker:Flamenc/Kladblok3
Het Akkoord over de volksraadpleging in Catalonië is een akkoord dat op 12 december 2013 met een meerderheid van 64% werd goedgekeurd door het Catalaanse Parlement. Het akkoord bepaalt de datum van een referendum, 9 november 2014 en de dubbele vraag die aan alle Catalaanse stemgerechtigden moet voorgelegd worden: ““Wilt u dat Catalonië een Staat wordt?” en “Zo ja, wilt u dat die Staat een onafhankelijke staat wordt?”[1]
| Akkoord over de volksraadpleging in Catalonië | ||||
|---|---|---|---|---|
| Verdragstype | Politiek akkoord | |||
| Ontworpen | 18 december 2012 | |||
| Ondertekend | 12 december 2013 in Barcelona | |||
| Taal | Catalaans | |||
| ||||
Het akkoord werd goedgekeurd met 87 ja-stemmen Convergència i UnióCiU]] (50 ja), ERC (21 ja), ICV (13 ja), CUP (3 ja). De PPC (19 nee), Ciutadans (9 nee) en de PSC (15 nee) stemden tegen. De dubbele vraag was nochtans een tegemoetkoming aan de socialistische PSC, die voorstander is van een derde federalistische weg na een grondwetsherziening voor grotere regionale autonomie en met het akkoord van de centrale regering.[2]
Voorgeschiedenis bewerken
Op 11 september 2012 waren in Barcelona ongeveer anderhalf mensen op straat gekomen met eisen voor onafhankelijkheid, in een van de grootste betogingen sedert de Spaanse democratische overgang in 1978. Na de regionale verkiezingen van 25 november 2012 blijft het centrum-rechtse kartel Convergència i Unió met 50 zetels (op 135) de grootste partij, maar kan geen meerderheid vormen. Op 18 december 2012 heeft Artur Mas i Gavarró (CDC) een regeerakkoord met oppositieleider Oriol Junqueras i Vies (ERC) gesloten, als voorwaarde voor het gedogen van een minderheidsregering met Mas als President van de Generalitat. Dit “Akkoord voor een nationale verandering en voor de garantie van de parlementaire stabiliteit van de Catalonië” bepaalt dat beide partijen in het parlement een datum en een vraag voor een volksraadpleging zullen vastleggen, die voor het einde van 2014 moet plaatsvinden, tenzij “de sociaal-economische of politieke omstandigheden een uitstelt noodzakelijk maken.” Bijlage 1 bepaalt de concrete modaliteiten van die raadpleging (in het Catalaans: consulta) [3] De druk van een brede volksbeweging bleef toenemen, onder meer toen op 11 september 2013 de Catalaanse Weg, een mensenketting van 400 km het land van noord tot zuid verbond.[4]
Impact bewerken
Het akkoord werd goed onthaald in Catalonië. De PP en Ciutadans reageerden consequent volgens hun unitaristische overtuiging. Binnen de PSC is de situatie complexer. Tegen de partijdiscipline in hebben een aantal dissidente mandatarissen hun instemming met het akkoord betuigd.[5]
De centrale regering in Madrid reageerde met een duidelijk nee. Volgens minister president Mariano Rajoy zal de raadpleging niet plaatsvinden omdat ze niet in overeenstemming is met de grondwet. Hij beloofde «zonder verpozen te arbeiden om de raadpleging te verhinderen» met wettelijke en juridische maatregelen.[6][7] Het Ministerie van buitenlandse zaken heeft besloten een uitgebreid memorandum over de gevaren van de volksraadpleging en de Catalaanse onafhankelijkheid aan alle ambassades en consulaten te sturen.
De meeste internationale politici en commentatoren hielden zich op de vlakte en wilden zich “niet inmengen in Spanjes binnenlandse aangelegenheden”.[8]
Bronnen, noten en/of referenties
|
[[Categorie:Catalonië]]