Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa

Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa; ALDE
Personen
Fractievoorzitter	Dacian Ciolos
Zetels
Zetels	67 zetels (2014)
Geschiedenis
Opgericht	20 juli 2004
Opheffing	1 juli 2019
Algemene gegevens
Actief in	Europees Parlement
Richting	Centrum
Ideologie	Liberalisme, sociaal-liberalisme, conservatief-liberalisme, centrisme
Website	www.alde.eu
Portaal	Politiek ; Europese Unie

De Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa (ALDE) (Frans: Alliance des Démocrates et des Libéraux pour l'Europe, Engels: Alliance of Liberals and Democrats for Europe) was een alliantie van twee Europese politieke partijen: de Partij van de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa en de Europese Democratische Partij.

ALDE vormde in 2014 de op drie na grootste fractie in het Europees Parlement met 67 leden uit 21 EU-landen. ALDE was ook vertegenwoordigd in het Comité voor de Regio‘s, in de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa en in de Parlementaire Vergadering van de NAVO.

De fractie van ALDE werd ingesteld in 1994. De fractie was de opvolger van de fractie van de Europese Liberale en Democratische Partij, die van 1994 tot 2004 in het Europees Parlement vertegenwoordigd was geweest. In 2019 ging de fractie van ALDE op in de fractie Renew Europe.

Geschiedenis bewerken

Fractievoorzitter Dacian Ciolos

Tijdens een bijeenkomst van de parlementaire fractie van de Europese Liberale en Democratische Partij op 13 juli 2004 in Brussel, werd een aanbeveling goedgekeurd om samen te gaan in een nieuwe fractie met Europarlementariërs van de Europese Democratische Partij, opgericht door de UDF van François Bayrou, de Litouwse Arbeiderspartij en de Italiaanse Margherita. De twee Europese politieke partijen blijven buiten het Europees Parlement afzonderlijk bestaan. De oorspronkelijk gevormde fractie omvatte 88 leden.

Tijdens de oprichtingsbijeenkomst van de ALDE-fractie, die onmiddellijk na de bijeenkomst van de ELDR plaatsvond, werd Graham Watson, Europarlementariër van de Britse Liberal Democrats, tot fractieleider gekozen. Ook werd er een Programma voor Europa van tien punten aangenomen.

Van 2009 tot 2019 was Guy Verhofstadt fractievoorzitter van ALDE in het Europees Parlement.

Programma bewerken

De ALDE bepleitte een onbevooroordeelde en op de toekomst gerichte benadering van de Europese politiek, bestaande uit een combinatie van individuele vrijheid, een vrije en dynamische bedrijfscultuur, economische en sociale solidariteit en zorg voor de toekomst van ons milieu en voor respect en verdraagzaamheid jegens diversiteit van culturen, religies en talen.

De visie op de EU was er een van een Europa dat zich openstelt voor alle Europese landen die de principes van democratie, de rechtsstaat, mensenrechten en een markteconomie eerbiedigen. De alliantie zette zich in voor de bevordering van duurzame economische groei, die leidt tot meer en betere banen, meer keuze voor consumenten en meer kansen voor handel en bedrijfsleven. ALDE streefde naar vrijheid, veiligheid en gerechtigheid voor alle Europese burgers, de verdediging van mensenrechten en de bestrijding van alle vormen van discriminatie, teneinde vrede, gerechtigheid en stabiliteit in de wereld te bevorderen en aldus de armoede terug te dringen, en naar samenwerking binnen internationale instellingen. Steun werd gegeven aan de hervorming van Europese instellingen om Europa begrijpelijker, transparanter, ontvankelijker en verantwoordelijker jegens zijn burgers te maken.

Programma voor Europa van tien punten

Het bevorderen van de vrede door middel van een Unie volgens de federale traditie.
De EU tot een mondiale speler maken die de kloof tussen haar economische en politieke dimensie overbrugt.
Het opener en democratischer maken van de Europese Unie.
Het waarborgen van de fundamentele rechten van alle Europese burgers.
Het bevorderen van onderwijs op alle niveaus.
Het versterken van het economische beleid na de invoering van de euro.
Het uitbannen van fraude en onnodige bureaucratie.
Van Europa de wereldleider op het gebied van milieubescherming maken.
De globalisering voor iedereen functioneel maken.
Een volledige erkenning en versterking van rol van de Europese regio´s zekerstellen.

Leden bewerken

ALDE heeft parlementsleden uit 20 landen (lichtgeel en geel), van wie 14 landen met meer dan één parlementslid (geel).

■ Landen met volledige (en geassocieerde) leden

■ Landen met geassocieerde leden

Land	Nationale partij	Europese partij	Zetels
Land	Nationale partij	Europese partij	2004	2009	2014
België	Open Vlaamse Liberalen en Democraten^[2]	ALDE	3	3	3
	Mouvement Réformateur	ALDE	3	2	2
	Mouvement Réformateur	EDP	-	-	1
Bulgarije	Nacionalno dviženie za stabilnost i văzhod	ALDE	2	2	-
Bulgarije	Dviženie za Prava i Svobodi	ALDE	3	3	4
Cyprus	Dimokratiko Komma/Δημοκρατικό Κόμμα	geen	1	^[3]
Denemarken	Venstre	ALDE	3	3	2
Denemarken	Radikale Venstre	ALDE	1	-	1
Duitsland	Freie Demokratische Partei	ALDE	7	12	3
Duitsland	Freie Wähler	EDP	-	-	1
Estland	Eesti Keskerakond	ALDE	1	2	1
Estland	Eesti Reformierakond	ALDE	1	1	2
Finland	Suomen Keskusta	ALDE	4	3	3
Finland	Svenska Folkpartiet	ALDE	1	1	1
Frankrijk	Mouvement démocrate	EDP	7	6	^[4]
	Alliance Citoyenne pour la Démocratie en Europe	ALDE	3	-	-
	Union des démocrates et indépendants	EDP	-	-	^[4]
	UDI/MoDem/Les Européens	EDP	^[4]	^[4]	7
Hongarije	Szabad Demokratak Szövetsege	ALDE	2	-	-
Ierland	Fianna Fáil	ALDE	-	3	^[5]
Ierland	Marian Harkin (onafhankelijk)	EDP	1	1	1
Italië	De Democraten (I Democratici)	geen	9	-	-
	Italia dei Valori	ALDE	1	7	-
	Italiani Radicali	ALDE	2	-	-
Kroatië	Istarski demokratski sabor	ALDE	-	-	1
Kroatië	Hrvatska narodna stranka - liberalni demokrati	ALDE	-	-	1
Letland	LPP/LC^[6]	ALDE	1	1	-
Litouwen	Darbo Partija^[7]	ALDE	5	1	1
	Liberalų ir centro sąjunga	ALDE	2	-	-
	Lietuvos Respublikos Liberalų sąjūdis	ALDE	-	1	2
Luxemburg	Demokratesch Partei	ALDE	1	1	1
Nederland	Volkspartij voor Vrijheid en Democratie	ALDE	4	3	3
Nederland	Democraten 66	ALDE	1	3	4
Oostenrijk	Liberales Forum	ALDE	1	-	-
Oostenrijk	NEOS - Das Neue Österreich	ALDE	-	-	1
Polen	Partia Demokratyczna	ALDE	4	-	-
	Paweł Piskorski (onafhankelijk)	geen	1	-	-
	Marek Czarnecki (onafhankelijk)	geen	1	-	-
Portugal	Partido da Terra	ALDE	-	-	2
Roemenië	Partidul Naţional Liberal	ALDE	6	5	^[8]
Roemenië	Mircea Diaconu (onafhankelijk)	ALDE	-	-	1
Slovenië	Liberalna demokracija Slovenije	ALDE	2	1	-
Slovenië	Zares	EDP	-	1	1
Slowakije	Ľudová strana - Hnutie za demokratické Slovensko	ALDE	-	1	-
Slowakije	Sloboda a Solidarita	ALDE	-	-	1
Spanje	Convergència Democràtica de Catalunya	ALDE	1	1	1
	Eusko Alderdi Jeltzalea	EDP	1	1	1
	Unión Progreso y Democracia	ALDE	-	1^[9]	4
	Ciudadanos	ALDE	-	-	2
Tsjechië	ANO 2014	ALDE	-	-	4
Verenigd Koninkrijk	Liberal Democrats	ALDE	11	11	1
Zweden	Folkpartiet Liberalerna^[10]	ALDE	1	3	2
	Centerpartiet	ALDE	1	1	1
	Feministiskt initiativ	geen	1	-	-
totaal ALDE			70	75	55
totaal EDP			17	9	12
totaal overige			13	0	0
totaal			100	84	67
mutaties na 1 juli 2014
Roemenië	Partidul Naţional Liberal^[11]	ALDE			+1
Portugal	Partido da Terra/onafhankelijk^[12]	ALDE/EDP			0
Slowakije	Sloboda a Solidarita^[13]	ALDE			-1
Roemenië	Partidul Naţional Liberal^[14]	ALDE			+1
Frankrijk	UDI/MoDem/Les Européens/onafhankelijk^[15]	EDP			0
Letland	Centriskā partija Latvijas Zemnieku savienība^[16]	ALDE			+1
Litouwen	Tvarka ir teisingumas/Darbo Partija/onafhankelijk^[17]	ALDE			+1
Spanje	Unión Progreso y Democracia/onafhankelijk^[18]	ALDE			0
Roemenië	Partidul Naţional Liberal/onafhankelijk^[19]	ALDE			0
Roemenië	Partidul Naţional Liberal/onafhankelijk^[20]	ALDE			0
Denemarken	Venstre/Radikale Venstre^[21]	ALDE			0
Spanje	Unión Progreso y Democracia/onafhankelijk^[22]	ALDE			0
Spanje	Unión Progreso y Democracia/onafhankelijk^[23]	ALDE			0
Litouwen	Lietuvos Respublikos Liberalų sąjūdis^[24]	ALDE			-1
Portugal	Partido da Terra^[25]	ALDE			-1
Spanje	Convergència Democràtica de Catalunya/onafhankelijk^[26]	ALDE			0
Kroatië	Hrvatska narodna stranka - liberalni demokrati/onafhankelijk^[27]	ALDE			0
Italië	onafhankelijk^[28]				+1
actueel totaal^[29]					69

Bronnen

Noten

↑ Parties and Elections in Europe. Gearchiveerd op 11 april 2021.
↑ Tot 2009 onder de naam Vlaamse Liberalen en Democraten
↑ Sloot zich in 2009 aan bij de fractie van PASD
↑ ^a ^b ^c ^d In 2014 een gecombineerde lijst UDI/MoDem.
↑ Het Fianna Fáil-lid van het EP voegde zich in 2014 bij de fractie van ECH
↑ De partij werd opgeheven in 2011
↑ Sloot zich in 2012 aan bij de fractie van ALDE
↑ Sloot zich in 2014 aan bij de fractie van EVP; twee leden voegden zich later weer bij ALDE.
↑ Sloot zich in 2014 aan bij de fractie van ALDE
↑ De naam van de partij is op 25 november 2015 gewijzigd in Liberalerna.
↑ Norica Nicolai verliet de fractie van EVP en voegde zich op 7 juli 2014 bij de fractie van ALDE.
↑ António Marinho e Pinto verliet op 11 september 2014 zijn partij. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE. In juni 2015 sloot de door hem opgerichte Democratisch-republikeinse partij (PDR) zich aan bij de EDP.
↑ De partij verliet op 7 oktober 2014 de fractie van ALDE en sloot zich aan bij de fractie van ECH.
↑ Renate Weber verliet de fractie van EVP en voegde zich op 17 november 2014 bij de fractie van ALDE.
↑ Jean-Marie Cavada verliet op 21 januari 2015 zijn partij. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.
↑ De partij sloot zich op 27 april 2015 aan bij de fractie van ALDE
↑ Valentinas Mazuronis verliet de fractie van EVDD en voegde zich op 19 mei 2015 bij de fractie van ALDE. Op 1 juli 2015 verliet hij zijn partij en sloot zich aan bij Darbo Partija. Op 7 november 2017 verliet hij Darbo Partija. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.
↑ Enrique Calvet Chambon verliet op 24 juni 2015 zijn partij. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.
↑ Renate Weber verliet op 10 september 2015 haar partij. Zij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.
↑ Norica Nicolai verliet op 12 oktober 2015 haar partij. Zij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.
↑ Jens Rohde verliet op 19 december 2015 zijn partij en trad toe tot Radikale Venstre.
↑ María Teresa Giménez Barbat verliet op 6 april 2016 haar partij. Zij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.
↑ Beatriz Becerra Basterrechea verliet op 26 mei 2016 haar partij. Zij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.
↑ Antanas Guoga verliet op 5 november 2016 de fractie van ALDE en voegde zich bij de fractie van EVP.
↑ José Inácio Faria verliet op 12 december 2016 de fractie van ALDE en voegde zich bij de fractie van EVP.
↑ Ramon Tremosa verliet op 10 mei 2017 zijn partij. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.
↑ Jozo Radoš verliet op 14 juni 2017 zijn partij. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.
↑ David Borrelli verliet de groep niet-fractiegebonden leden en trad op 17 april 2019 toe tot de fractie van ALDE.
↑ Peildatum 1 juli 2019

[1] Parties and Elections in Europe. Gearchiveerd op 11 april 2021.

[2] Tot 2009 onder de naam Vlaamse Liberalen en Democraten

[3] Sloot zich in 2009 aan bij de fractie van PASD

[UDI-MoDem-4] In 2014 een gecombineerde lijst UDI/MoDem.

[5] Het Fianna Fáil-lid van het EP voegde zich in 2014 bij de fractie van ECH

[6] De partij werd opgeheven in 2011

[7] Sloot zich in 2012 aan bij de fractie van ALDE

[8] Sloot zich in 2014 aan bij de fractie van EVP; twee leden voegden zich later weer bij ALDE.

[9] Sloot zich in 2014 aan bij de fractie van ALDE

[10] De naam van de partij is op 25 november 2015 gewijzigd in Liberalerna.

[11] Norica Nicolai verliet de fractie van EVP en voegde zich op 7 juli 2014 bij de fractie van ALDE.

[12] António Marinho e Pinto verliet op 11 september 2014 zijn partij. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE. In juni 2015 sloot de door hem opgerichte Democratisch-republikeinse partij (PDR) zich aan bij de EDP.

[13] De partij verliet op 7 oktober 2014 de fractie van ALDE en sloot zich aan bij de fractie van ECH.

[14] Renate Weber verliet de fractie van EVP en voegde zich op 17 november 2014 bij de fractie van ALDE.

[15] Jean-Marie Cavada verliet op 21 januari 2015 zijn partij. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.

[16] De partij sloot zich op 27 april 2015 aan bij de fractie van ALDE

[17] Valentinas Mazuronis verliet de fractie van EVDD en voegde zich op 19 mei 2015 bij de fractie van ALDE. Op 1 juli 2015 verliet hij zijn partij en sloot zich aan bij Darbo Partija. Op 7 november 2017 verliet hij Darbo Partija. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.

[18] Enrique Calvet Chambon verliet op 24 juni 2015 zijn partij. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.

[19] Renate Weber verliet op 10 september 2015 haar partij. Zij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.

[20] Norica Nicolai verliet op 12 oktober 2015 haar partij. Zij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.

[21] Jens Rohde verliet op 19 december 2015 zijn partij en trad toe tot Radikale Venstre.

[22] María Teresa Giménez Barbat verliet op 6 april 2016 haar partij. Zij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.

[23] Beatriz Becerra Basterrechea verliet op 26 mei 2016 haar partij. Zij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.

[24] Antanas Guoga verliet op 5 november 2016 de fractie van ALDE en voegde zich bij de fractie van EVP.

[25] José Inácio Faria verliet op 12 december 2016 de fractie van ALDE en voegde zich bij de fractie van EVP.

[26] Ramon Tremosa verliet op 10 mei 2017 zijn partij. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.

[27] Jozo Radoš verliet op 14 juni 2017 zijn partij. Hij bleef als onafhankelijke lid van de fractie van ALDE.

[borrelli-28] David Borrelli verliet de groep niet-fractiegebonden leden en trad op 17 april 2019 toe tot de fractie van ALDE.

[29] Peildatum 1 juli 2019

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]