Es-majeur
Es-majeur, Es grote terts of Es-groot (afkorting: Es) is een toonsoort met als grondtoon es.
| Es-majeur | ||||
|---|---|---|---|---|
| Voortekening | ||||
| ||||
| Verwante toonaarden | ||||
| Parallelle toonaard | c-mineur | |||
| Gelijknamige toonaard | es-mineur | |||
| Dominante toonaard | Bes-majeur | |||
| Subdominante toonaard | As-majeur | |||
| Enharmonisch gelijke toonaard | Dis-majeur | |||
| Toonladder | ||||
| es - f - g - as - bes - c - d - es | ||||
| ||||
Toonladder bewerken
De voortekening telt drie mollen: bes, es en as. Het is de parallelle toonaard van c-mineur.
Stemming bewerken
De meeste instrumenten voor koperblazers staan gestemd in es, alsook de altsaxofoon, de baritonsaxofoon, de altklarinet en de althoorn.
Bekende werken in Es-majeur bewerken
Chronologisch:
- Johann Sebastian Bach - Das wohltemperierte Klavier (prelude en fuga nr. 21)
- Joseph Haydn - Symfonie nr. 22 (1764), nr. 99 (1793) en nr. 103 (1794-1795)
- Wolfgang Amadeus Mozart
- Pianoconcert nr. 9 (1777)
- Symfonie nr. 39 (1788)
- Ludwig van Beethoven
- Symfonie nr. 3 Eroïca (1803-1804)
- Strijkkwartet nr. 10 (1809)
- Piano Trio in Es majeur, Op.70 No.2 (1809)
- Pianoconcert nr. 5 (Keizersconcert) (1809-1811)
- Franz Liszt - Pianoconcert nr. 1 (1832)
- Robert Schumann
- Pianokwintet opus 44 (1842)
- Symfonie nr. 3 (1850)
- Anton Bruckner - Symfonie nr. 4 Romantische (1874)
- Gustav Mahler - Symfonie nr. 8 (1906-1907)
- Dmitri Sjostakovitsj - Symfonie nr. 9 (1945)
Zie ook bewerken
Zie de categorie E-flat major van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.