Wikipedia

Emmanuelle Béart

Frans actrice

Emmanuelle Béart (Saint-Tropez, 14 augustus 1963) is een Franse actrice. Ze won in 1987 een César voor beste vrouwelijke bijrol voor het drama Manon des sources. Daarnaast ontving ze nog zeven andere nominaties voor een César.

Emmanuelle Béart
Emmanuelle Béart in 2022
Algemene informatie
Geboren 14 augustus 1963
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Werk
Pseudoniem Emmanuelle Est
Jaren actief 1972-
Beroep actrice
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Emmanuelle Béart te Cannes in 2000

Biografie bewerken

Emmanuelle Béart is de dochter van de actrice Geneviève Galéa en de chansonnier Guy Béart. Ze woonde samen met haar broers en zussen op een boerderij in Gassin. Op haar 13e zag ze de film Mado. Vanaf dat moment wilde ze actrice worden.

Jaren erna werd ze door haar ouders naar Montreal in Canada gestuurd om Engels te leren.[1][2][3] Terug in Frankrijk speelde ze haar eerste rol in de televisieserie Raison perdue (1984).

Haar internationale doorbraak in 1986 had ze te danken aan de vertolking van de titelrol in Manon des sources, een drama naar het tweede deel van de roman L'eau des collines (1964) van Marcel Pagnol. Ook in de jaren daarna bleef ze meespelen in diverse films, waar vaak veel bloot in te zien was. Ze had een rol in Mission Impossible uit 1996 met tegenspelers als Tom Cruise en Jon Voight. In François Ozons musical 8 femmes (2002) speelde ze een sensueel kamermeisje, met onder anderen Isabelle Huppert, Catherine Deneuve en Fanny Ardant als haar tegenspeelsters. In Nathalie (2003) speelde ze een prostituee, met Fanny Ardant en Gérard Depardieu als haar tegenspelers.

Tijdens de opnamen in 1984 van L'Amour en douce van Edouard Molinaro ontmoette ze Daniel Auteuil met wie ze 10 jaar samenleefde. In 1992 kregen ze een dochter.

In 2023 onthulde ze in de documentaire Un silence si bruyant (Een zo luidruchtige stilte) dat ze tussen haar tiende en veertiende het slachtoffer was van incest.[4]

Filmografie (ruime selectie) bewerken

Televisie bewerken

  • Raison perdue (1984)
  • Zacharius (1984)
  • La femme de sa vie (1986)
  • Marie-Antoinette, reine d'un seul amour (1989)
  • D'Artagnan et les trois mousquetaires (2005)

Nominaties bewerken

Externe links bewerken

Zie de categorie Emmanuelle Béart van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emmanuelle_Béart&oldid=67057802"