Ellen Hogerwerf

Nederlands roeister

Elisabeth (Ellen) Hogerwerf (Gouda, 10 februari 1989) is een voormalige Nederlands roeister. Zij kwam voor Nederland driemaal uit bij de Olympische Zomerspelen (2012, 2016, 2020). Op de Olympische Zomerspelen van 2020 behaalde ze in de vier-zonder de zilveren medaille, waarna ze op 32-jarige haar carrière heeft beëindigd.[1]

Ellen Hogerwerf
Ellen Hogerwerf in 2016
Persoonlijke informatie
Volledige naam Elisabeth Hogerwerf
Geboortedatum 10 februari 1989
Geboorteplaats Gouda
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederlandse
Lengte 1,82 m
Gewicht 72 kg
Sportieve informatie
Discipline roeien
Trainer/coach Bert Cocu, Floortje Harms
Club D.S.R. Proteus-Eretes
Olympische Spelen 2012, 2016, 2020
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Sport

Loopbaan bewerken

Ellen Hogerwerf is geboren in Gouda en opgegroeid in Haastrecht.[2] De 1,82 meter lange Hogerwerf begon moet roeien in 2007 bij D.S.R. Proteus-Eretes. Bij de wereldkampioenschappen onder 23 van 2010 eindigde ze met de vier-zonder op de vijfde plaats. In 2011 won ze op het WK onder 23 met Inge Janssen de bronzen medaille in de twee-zonder. Op de wereldkampioenschappen voor senioren van 2011 won ze in de vier-zonder (met Wianka van Dorp, Olivia van Rooijen en Femke Dekker) de bronzen medaille. In 2012 vormden Inge Janssen en Ellen Hogerwerf een dubbel-twee, waarmee ze op de Olympische Spelen in 2012 naar de achtste plaats roeide.

Op de Europese kampioenschappen van 2013 behaalde Chantal Achterberg en Ellen Hogerwerf de zevende plaats in de dubbel-twee. Drie maanden later stapte Hogerwerf op de wereldkampioenschappen van 2013 met Olivia van Rooijen in de twee-zonder stuurvrouw en behaalde de vijfde plaats. In 2014 begon Hogerwerf in de dubbel-vier, waarmee ze de vierde plaats behaalde op de Europese kampioenschappen van 2014 in Belgrado en de zevende plaats op de wereldkampioenschappen van 2014 in Amsterdam. In 2015 stapte Hogerwerf opnieuw met Olivia van Rooijen in de twee-zonder stuurvrouw, waarmee ze op de Europese kampioenschappen van 2015 de zilveren medaille behaalden. Op de wereldkampioenschappen van 2015 legde ze eveneens in de twee-zonder beslag op de negende plaats. Daarnaast was ze op het WK van 2015 ook onderdeel van de Nederlandse acht, waarmee ze zesde werd. In het olympische seizoen van 2016 kreeg Hogerwerf in plek in de Nederlandse acht en won daarmee een zilveren medaille op de Europese kampioenschappen van 2016. Twee weken later kwalificeerde zich in Luzern met de acht als laatste boot voor de Olympische Zomerspelen in Rio de Janeiro. Daar bereikte ze in de acht de zesde plaats. Dit voelde voor Hogerwerf als een deceptie en ze besloot daarom om voorlopig te stoppen met roeien en haar pakte studie werktuigbouwkunde weer op te pakken. Na een jaar ging de in Gouda geboren Hogerwerf weer mee op trainingskamp en werd de huidige vier-zonder gevormd.

Na een jaar pauze ging Hogerwerf in 2018 weer mee op trainingskamp en kreeg ze weer in de plekje in de acht, waarmee ze de wereldbekerwedstrijden van dat jaar in Belgrado en Linz won. Op de Europese kampioenschappen van 2018 legde ze beslag op de derde plaats achter de Roemeense en de Britse vrouwen. Zes weken later bereikte ze op de wereldkampioenschappen van 2018 in Plovdiv met Nederland, als beste Europese land de vierde plaats. In 2019 trad ze op de Europese kampioenschappen in Luzern aan in de vier-zonder stuurvrouw, in de bezetting Ellen Hogerwerf, Karolien Florijn, Ymkje Clevering en Veronique Meester en won de gouden medaille voor de Roemeense vrouwen. Drie maanden later, bij de wereldkampioenschappen in Linz behaalde de Nederlandse vier-zonder zilver achter de Australische vrouwen. In het olympische jaar 2020 kondigde ze aan, afscheid te nemen na de Olympische Spelen van Tokio in datzelfde jaar. In 2020 verdedigde ze met de vier-zonder stuurvrouw de Europese titel. Vanwege de coronapandemie werden de Olympische Spelen van Tokio echter een haar uitgesteld en besloot ze haar carrière met nog een jaar te verlengen. Op de Europese kampioenschappen van 2021 slaagde ze er met de vier-zonder erin om voor de derde achtereenvolgende keer de titel de pakken. Op de in juli 2021 gehouden Olympische Zomerspelen van 2020, won Hogerwerf met de vier-zonder de zilveren medaille achter de Australische vrouwen.

Resultaten bewerken

Olympische Zomerspelen bewerken

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2012   Londen 8e in de dubbel-twee Janssen
2016   Rio de Janeiro 6e in de acht van Dorp/Belderbos/Rustenburg/van Veen/Souwer/Lanz/van Rooijen/Noort
2021   Tokio   in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester

Wereldkampioenschappen bewerken

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2011   Bled   in de vier-zonder van Dorp/van Rooijen/Dekker
2013   Chungju 5e in de twee-zonder van Rooijen
2014   Amsterdam 7e in de dubbel-vier Achterberg/van Rooijen/Bouw
2015   Aiguebelette-le-Lac 9e in de twee-zonder van Rooijen
6e in de acht Lanz/Souwer/Jorritsma/van Veen/Belderbos/van Dorp/van Rooijen/Noort
2017   Sarasota Niet deelgenomen
2018   Plovdiv 4e in de acht Oldenburg/Jorritsma/van Veen/Clevering/Lanz/Bouw/Wielaard/Noort
2019   Ottensheim   in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester
2021   Shanghai Afgelast vanwege de coronapandemie

Europese kampioenschappen bewerken

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2011   Plovdiv Niet deelgenomen
2012   Varese Niet deelgenomen
2013   Sevilla 7e in de dubbel-twee Achterberg
2014   Belgrado 4e in de dubbel-vier van Rooijen/Belderbos/Bouw
2015   Poznań   in de twee-zonder van Rooijen
2016   Brandenburg a.d. Havel   in de acht van Dorp/Souwer/Rustenburg/van Veen/Belderbos/Lanz/van Rooijen/Noort
2017   Račice Niet deelgenomen
2018   Glasgow   in de acht Oldenburg/Rustenburg/van Veen/Clevering/Lanz/Jorritsma/Bouw/Fetter
2019   Luzern   in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester
2020   Poznań   in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester
2021   Varese   in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester

Wereldbeker bewerken

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2011   München Niet deelgenomen
  Hamburg
  Luzern
2012   Belgrado 6e in de dubbel-twee Janssen
  Luzern Niet deelgenomen
  München 8e in de dubbel-twee Janssen
2013   Sydney Niet deelgenomen
  Eton
  Luzern 5e in de twee-zonder van Rooijen
2014   Sydney Niet deelgenomen
  Aiguebelette-le-Lac 7e in de dubbel-vier van Rooijen/Bouw/Beukers
  Luzern 5e in de dubbel-vier van Rooijen/Bouw/Beukers
2015   Bled   in de twee-zonder van Rooijen
  Varese Niet deelgenomen
  Luzern 5e in de acht Lanz/de Jong/van Dorp/Souwer/Jorritsma/Belderbos/van Rooijen/Noort
2016   Varese   in de acht van Dorp/Belderbos/Rustenburg/van Veen/Souwer/Lanz/van Rooijen/Noort
  Luzern Niet deelgenomen
  Poznań   in de acht van Dorp/Belderbos/Jorritsma/van Veen/Souwer/Lanz/van Rooijen/Noort
2017   Belgrado Niet deelgenomen
  Poznań
  Luzern
2018   Belgrado   in de acht Oldenburg/Rustenburg/van Veen/Clevering/Lanz/Jorritsma/Meester/Fetter
  in de vier-zonder Oldenburg/Jorritsma/Meester
  Linz/Ottensheim   in de acht Oldenburg/Rustenburg/van Veen/Clevering/Lanz/Jorritsma/Meester/Fetter
  Luzern 4e in de acht Oldenburg/Rustenburg/van Veen/Clevering/Bouw/Jorritsma/Lanz/Fetter
2019   Plovdiv   in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester
  Poznań Niet deelgenomen
  Rotterdam 5e in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester
2020   Sabaudia Afgelast vanwege de coronapandemie
  Varese
  Luzern
2021   Zagreb Niet deelgenomen
  Luzern
  Sabaudia   in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester

Europees olympisch kwalificatietoernooi bewerken

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2012   Luzern   in de dubbel-twee Janssen
2016   Luzern   in de acht van Dorp/Souwer/Rustenburg/van Veen/Belderbos/Lanz/van Rooijen/Noort
2021   Varese Niet deelgenomen, reeds gekwalificeerd voor de OS in de vier-zonder.

Wereldkampioenschappen onder 23 bewerken

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2010   Brest 5e in de vier-zonder van Velthuijsen/Schoo/Ettema
2011   Amsterdam   in de twee-zonder Janssen
DNS in de acht Wielaard/van Geffen/Verburgh/de Boer/Rustenburg/Janssen/Boers/van der Graaf

Overige resultaten bewerken

  • 2015:   Bled International Regatta - twee-zonder - Olivia van Rooijen