Ealdberht (Wessex)

krijger

Ealdberht (ook Aldbryht, Ealdbriht, Ealdbryht, Eadbryht, Ealbyrht; - 725 ) was een Angelsaksische Ætheling ("prins-kandidaat troonopvolger").

Leven bewerken

Ealdberht was waarschijnlijk afkomstig uit het huis Wessex en was mogelijk een zoon van koning Ine of zijn broer Ingeld (gestorven in 718).[1] In de vroege jaren 720 lijken intern-dynastieke conflicten te zijn ontstaan binnen de koninklijke familie van Wessex. In 721 doodde Ine zijn rivaal Cynewulf.[2] Ine’s vrouw, Æthelburg, keerde zich blijkbaar ook tegen hem en liet in 722 de rond 710 door Ine versterkte stad Taunton verwoesten. Volgens Hendrik van Huntingdon, een kroniekschrijver uit de 12e eeuw, dreef Æthelburg de rebel Ealdberht uit Taunton. Deze interpretatie wordt tegenwoordig echter nog nauwelijks ondersteund.[3] Ealdberht vluchtte eerst naar Surrey en kort daarop naar Sussex,[4] afhankelijke, maar op dat moment naar autonomie stervende koninkrijken, in ballingschap.[1] Hij kreeg de bijnaam Wræcca ("ontheemd, verbannen, vluchteling"[5]).[6] Ine achtervolgde hem en er waren in 722 gevechten met de Zuid-Saksen, die zich kennelijk hadden verbonden met Ealdberht.[4] In 725 vocht Ine opnieuw tegen Sussex waarbij Ealdberht sneuvelde.[7]

Noten bewerken

  1. a b D.P. Kirby, The Earliest English Kings, Londen - New York, 20002, pp. 111-112. Gearchiveerd op 26 juni 2023.
  2. Angelsaksische kroniek s.a. 721.
  3. D.E. Greenway - e.a. (edd.), Henry, Archdeacon of Huntingdon. Historia Anglorum: The History of the English People, Oxford, 1996, pp. 226-227. Gearchiveerd op 26 juni 2023.
  4. a b Angelsaksische kroniek s.a. 722.
  5. G. Köbler, Altenglisches Wörterbuch, 20032, s.v. wre-c-c-a. Gearchiveerd op 3 februari 2023.
  6. Ealdberht (13), in Prosopography of Anglo-Saxon England (PASE).
  7. Angelsaksische kroniek s.a. 725.

Bronnen bewerken

Literatuur bewerken

Externe links bewerken