Dendriet (kristal)

Een dendriet is een kristalhabitus, waarbij het kristal een vertakte groei vertoont. De term wordt gebruikt in de kristallografie en de geologie. De term dendriet is afkomstig van het Griekse woord dendron (δενδρον), dat boom betekent.

Een dendriet van zilverkristallen.

Een vertakte mangaandendriet in een blok pyrolusiet van ongeveer 9 centimeter hoog.

Dendriet van mangaanoxide in kalksteen, afkomstig uit Solnhofen.

De vorming van Dendriet

Meestal gaat de dendritische kristalvorm gepaard met fossielen. Dendriet wordt op natuurlijke wijze gevormd tussen spleten in gesteente. Enkele varianten van mangaanoxiden en hydroxiden die vaak een dendritisch groeipatroon vertonen:

• birnessiet (Na₄Mn₁₄O₂₇·9H₂O)
• coronadiet (PBMn₈O₁₆)
• cryptomelaan (KMn₈O₁₆)
• hollandiet (BaMn₈O₁₆)
• romanechitet ((Ba,H₂O)Mn₅O₁₀)
• todorokiet ((Ba,Mn,Mg,Ca,K,Na)₂Mn₃O₁₂·3H₂O) en andere.

In spleten van kwartsgesteente ontwikkelt zich een driedimensionele vorm van dendriet waarbij mosagaat gevormd wordt.

Arborisatie

Een vergelijkbaar verschijnsel staat in andere vakgebieden bekend als arborescentie. De term verwijst naar arbor, het Latijnse woord voor boom. Dit is bijvoorbeeld te zien in de ijsbloemen die ontstaan wanneer vocht, bijvoorbeeld uit warme lucht, bevriest op koud glas. Verder is arborescentie bekend uit loodbomen en chemische tuinen.