Danilo Di Luca

Danilo Di Luca
Persoonlijke informatie
Bijnaam	De Killer van Spoltore
Geboortedatum	2 januari 1976
Geboorteplaats	Spoltore, Italië
Lengte	174 cm
Gewicht	61 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Klassiekerrenner, ronderenner
Ploegen
1999-2001; 2002-2004; 2005-2007; 2008-2009; 2011; 2012; 2013	Cantina Tollo; Saeco; Liquigas; Team LPR; Team Katusha; Acqua & Sapone; Vini Fantini-Selle Italia
Beste prestaties
Amstel Gold Race	1e (2005)
Luik-Bastenaken-Luik	1e (2007)
Ronde van Lombardije	1e (2001)
Ronde van Italië	1e (2007) ; 7 etappezeges
Ronde van Spanje	20e (2002) ; 2 etappezeges
Portaal	Wielersport

Danilo Di Luca (Spoltore, 2 januari 1976) is een voormalig Italiaanse wielrenner.

Biografie bewerken

Di Luca was een verdienstelijk amateur. Zo won hij in 1998 de belofteneditie van de Ronde van Italië en werd hij derde bij het WK voor beloften, achter zijn landgenoten Ivan Basso en Rinaldo Nocentini. Het leverde hem een profcontract voor het volgende jaar op bij het kleinere Cantina Tollo. Bij deze ploeg werd Di Luca al snel een van de speerpunten en al in zijn debuutseizoen werd hij tweede in de Ronde van Lombardije. Di Luca bleek goed uit de voeten te kunnen in het middelgebergte en combineerde dat met een vrij grote sprintsnelheid, vooral bergop, wat hem een geschikte renner maakte voor het winnen van klassiekers. Mede hierdoor heeft hij ook de bijnaam De Killer gekregen.

In zijn tweede jaar als prof boekte Di Luca zes overwinningen, waaronder een etappe in de Giro. Dit herhaalde hij het jaar erop, toen hij met de Ronde van Lombardije bovendien zijn eerste klassieker won. In 2002 ging hij naar het grotere Saeco en boekte hij zeven overwinningen, waaronder een etappe in de Ronde van Spanje. Onder meer door blessures bleven grote overwinningen de twee jaar daarop uit, de voornaamste van de acht zeges die hij boekte was een etappe in de Tirreno-Adriatico.

Di Luca mocht in 2004 niet starten in de Ronde van Frankrijk vanwege zijn vermeende betrokkenheid in de dopingzaak "Oil For Drugs" (een codenaam die verwijst naar het Oil-For-Food-programma in Irak), die handelde over een onderzoek uit 2004 waarin Di Luca's relatie met dokter Santuccione werd onderzocht. In dezelfde affaire viel ook de naam van Eddy Mazzoleni. In 2007 kwam deze zaak opnieuw onder de aandacht en in juli moest Di Luca zich verantwoorden voor zijn vermeende aandeel in de zaak. Enkele dagen van tevoren besliste de rechtbank echter dat Di Luca toch niet voor de rechtbank hoefde te verschijnen en dat de renner werd vrijgepleit^[1].

Vanaf 2005 tot en met 2007 reed Di Luca bij Liquigas-Bianchi. Voor deze ploeg won hij zowel de Ronde van het Baskenland als zijn tweede klassieker, de Amstel Gold Race, en hield die vorm vast door ook de Waalse Pijl te winnen. Hij werd de winnaar van de eerste UCI ProTour. In 2007 won hij de Ronde van Italië.

Vanaf 2008 reed Di Luca twee seizoenen voor Team LPR. Aan het eind van 2008 werd hij voor 4 maanden geschorst wegens contacten met een Italiaanse dopingarts.

Op 22 juli 2009 werd bekend dat Di Luca tijdens de Ronde van Italië van dat jaar positief had getest op de epo-variant cera^[2]. Per 15 oktober 2010 mocht Di Luca weer koersen. Zijn schorsing werd met negen maanden ingekort, vanwege zijn medewerking in een onderzoek naar doping.

Op 28 oktober 2010 werd bekend dat Di Luca wel zijn boete aan de UCI zal moeten betalen. Het bedrag bedraagt 280.000 euro.^[3]

Op 10 januari 2011 werd duidelijk dat de toen 35-jarige Italiaan terug zou keren naar het wielrennen. Na een dopingschorsing van anderhalf jaar mocht hij zich weer renner noemen nadat hij een contract tekende bij Team Katusha. Hij kreeg bij deze ploeg geen loon maar werd betaald op basis van een premiestelsel. Na één seizoen bij Katusha reed Di Luca in 2012 voor Acqua & Sapone. Daarna stapte hij over naar Vini Fantini-Selle Italia.

Op 24 mei 2013 werd Di Luca opnieuw betrapt op het gebruik van epo, aldus La Gazzetta dello Sport. Het zou gaan om een test die op 29 april bij hem thuis werd afgenomen. Hij werd meteen uit de Ronde van Italië gezet waar hij enkele verdienstelijke uitslagen reed.^[4]^[5] In december 2013 werd hij door het CONI voor het leven geschorst.

Belangrijkste overwinningen bewerken

1998

Baby Giro

2000

2001

2002

Trofeo Laigueglia
3e en 5e etappe Tirreno-Adriatico
Trofeo Immobilare Italia
GP Fred Mengoni
Ronde van Venetië
2e etappe Ronde van Spanje

2003

Giro della Liguria
6e etappe in de Tirreno-Adriatico
Ronde van de Drie Valleien
Coppa Placci

2004

2005

1e etappe en eindklassement Ronde van het Baskenland
Amstel Gold Race
Waalse Pijl
3e en 5e etappe Ronde van Italië
Eindstand UCI ProTour

2006

5e etappe Ronde van Spanje

2007

Milaan-Turijn
Luik-Bastenaken-Luik
Eindklassement, 1e (ploegentijdrit), 4e en 12e etappe Ronde van Italië

2008

Eindklassement Wielerweek van Lombardije
Ronde van Emilia
Eindklassement Coppa Italia

2009

~~4e, 10e etappe en Puntenklassement Ronde van Italië~~

2012

2e etappe Ronde van Oostenrijk
GP Nobili Rubinetterie

Resultaten in voornaamste wedstrijden bewerken

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
1999	opgave
2000	opgave (1)		opgave
2001	24e (1)		opgave
2002			20e (1)
2003		opgave
2004			opgave
2005	4e (2)
2006	23e	opgave	opgave (1)
2007	↑ (3)
2008	7e
2009	~~2 ↑ (2)~~
2011	69e
2012
2013	uitgesloten

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Waalse Pijl	Clásica San Sebastián	Bretagne Classic	WK op de weg	Wereldranglijsten
1999	96e			2		133e
2000
2001	119e			1 ↑				89e
2002			34e	45e	109e	6e		40e	21e (UWB)
2003	80e	3 ↑	8e	41e	11e	3 ↑		66e
2004	54e	4e			2 ↑	58e
2005	28e	1 ↑	27e		1 ↑	94e	11e		1 (UPT)
2006			9e	9e	6e	40e		34e	75e (UPT)
2007		3 ↑	1 ↑		3 ↑		3
2008	58e
2009	41e
2011		48e	41e		80e		133e		173e (UWT)
2012	63e			20e
2013