Curium(III)oxide

chemische verbinding

Curium(III)oxide is een anorganische verbinding van curium, met als brutoformule Cm2O3. De stof komt voor als een kleurloze tot lichtbruine vaste stof. Curium(III)oxide is radioactief.

Curium(III)oxide
Algemeen
Molecuulformule Cm2O3
IUPAC-naam curium(III)oxide
Andere namen curiumsesquioxide
Molmassa 541,985 g/mol
CAS-nummer 12371-27-6
Wikidata Q420952
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Smeltpunt 2270 ± 25 °C
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur hexagonaal
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Synthese bewerken

Curium(III)oxide kan bereid worden door thermolyse van curium(IV)oxide in vacuüm en bij 600 °C:[1]

 

Een alternatieve methode is de reductie van curium(IV)oxide met waterstofgas bij een temperatuur tussen 700 en 1055 °C:[2]

 

Kristalstructuur bewerken

Curium(III)oxide komt voor als 3 kristalvormen. De α-vorm kristalliseert uit in een hexagonale structuur en behoort tot ruimtegroep P3m1. De parameters van de hexagonale eenheidscel zijn:

  • a = 380 pm
  • c = 599 pm

Bij hogere temperatuur (meer dan 800 °C) treedt overgang naar de monokliene structuur (de β-vorm) op. De parameters van de monokliene eenheidscel zijn:[2]

  • a = 1428,2 pm
  • b = 365,2 pm
  • c = 890,0 pm
  • β = 100,31 ± 0,05°

Daarnaast is ook een γ-oxide bekend, dat een kubische kristalstructuur bezit (met als lengte van de eenheidscel a = 1100 pm). Het behoort tot ruimtegroep Ia3.[3]

Toepassingen bewerken

Curium(III)oxide wordt hoofdzakelijk gebruikt bij de synthese van andere curiumverbindingen, meestal door reactie met zuren. Zo levert de reactie met waterstofchloride bij 400–600 °C curium(III)chloride: