Cronopio
Cronopio is een geslacht van uitgestorven zoogdieren uit de Cladotheria. De enige bekende soort is Cronopio dentiacutus. Het dier kwam voor tijdens het begin van het laat-krijt in een gebied in het huidige Argentinië. Het dier werd beschreven in 2011.
Cronopio Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Cenomanien (~ 99,6 - 96 Ma) | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
Geslacht | |||||||||||
Cronopio Rougier, Apesteguía & Gaetano, 2011 | |||||||||||
Typesoort | |||||||||||
Cronopio dentiacutus | |||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||
|
Naamgeving bewerken
De geslachtsnaam Cronopio verwijst naar schepsels die centraal staan in verhalen van Julio Cortázar. De soortaanduiding dentiacutus is afgeleid uit het Latijn en betekent 'scherpe tand', een verwijzing naar een opvallend kenmerk van het dier.
Vindplaats bewerken
Het holotype - een schedel, tanden en een kaak - van het dier werd in 2002 gevonden in zandsedimenten in Cipolletti, in de Argentijnse provincie Río Negro. Het fossiel dateert uit het cenomanien en is vrij goed bewaard. Het is het eerste fossiel van een zoogdiersoort uit deze periode.
Uiterlijk bewerken
C. dentiacutus was ongeveer zo groot als een hedendaagse muis. Hij had een dunne snuit, kraaloogjes en lange hoektanden. De maaltanden wijzen op een dieet op insecten en kleine ongewervelden, eventueel kleine hagedissen. Waarvoor de lange hoektanden dienden, is onzeker: veel kracht konden ze er niet in zetten.
Fylogenie bewerken
Cronopio werd door de beschrijvers aan de hand van fylogenetisch onderzoek bij de Dryolestida ondergebracht, een groep die enigszins verwant is met de directe voorouders van de placentadieren en buideldieren. De beschrijvers bekwamen volgend (vereenvoudigd) cladogram:
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bronnen
|