Colombiaans voetbalelftal (mannen)
Het Colombiaans voetbalelftal is een team van voetballers dat Colombia vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden. Het thuisstadion is het Estadio Metropolitano Roberto Meléndez in Barranquilla.
| Colombia | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Bijnaam | Los Cafeteros | ||||
| FIFA-ranglijst | 12  2 (4 april 2024)
| ||||
| Hoogste ranking | 3e (jul-aug 2013, sep 2014-maa 2015, jun-aug 2016) | ||||
| Laagste ranking | 54e (jun 2011) | ||||
| Associatie | FCF | ||||
| Bondscoach |  Néstor Lorenzo
| ||||
| Stadion | Estadio Metropolitano Roberto Meléndez | ||||
| Meeste interlands | David Ospina (124) | ||||
| Topscorer | Radamel Falcao (35) | ||||
| Wedstrijden | |||||
Eerste interland: Mexico 3–1 Colombia (Panama-Stad, Panama; 10 februari 1938) Grootste overwinning:  Bahrein 0–6 Colombia (Riffa, Bahrein; 26 maart 2015) Grootste nederlaag:  Brazilië 9–0 Colombia (Lima, Peru; 24 maart 1957) | |||||
| Wereldkampioenschap | |||||
| Optredens | 6 (eerste keer: 1962) | ||||
| Beste resultaat | Kwartfinale (2014) | ||||
| Copa América | |||||
| Optredens | 23 (eerste keer: 1945) | ||||
| Beste resultaat | Winnaar (2001) | ||||
| FIFA Confederations Cup | |||||
| Optredens | 1 (eerste keer: 2003) | ||||
| Beste resultaat | Vierde plaats (2003) | ||||
| |||||
.jpg)
.jpg)
Colombia kwalificeerde zich zes keer voor een WK-eindronde. Op het WK van 1994 opende Andrés Escobar tegen de Verenigde Staten de score door een eigen doelpunt. Door het uiteindelijke verlies (1-2) en de verloren eerste wedstrijd werd Colombia uitgeschakeld. Enkele dagen later werd Escobar vermoord in zijn thuisland.
Deelname aan internationale toernooien bewerken
WK voetbal / Confederations Cup bewerken
Colombia neemt sinds 1957 deel aan de kwalificatiewedstrijden voor het WK en wist zich te kwalificeren voor de WK-eindronden van 1962, 1990, 1994, 1998, 2014 en 2018.
In 1990 overwoog de nationale voetbalselectie niet naar de WK-eindronde in Italië te reizen. Aanleiding waren bedreigingen afkomstig van een groepering (Lifucol), die claimde op te komen voor het goksyndicaat en zegde het nationale voetbal te willen bevrijden van drugsgelden. Pas nadat een groep van drugsbaronnen, de zogeheten Extraditables, bondscoach Francisco Maturana hadden laten weten dat zij de spelers niet met de dood hadden bedreigd, werden de trainingen hervat. Colombia ging uiteindelijk naar Italië en overleefde de groepsfase door winst op de Verenigde Arabische Emiraten (2-0), verlies tegen Joegoslavië (0-1) en een gelijkspel tegen de latere wereldkampioen West-Duitsland (1-1). In de achtste finales moest de ploeg uit Zuid-Amerika vervolgens na verlenging het hoofd buigen voor de Ontembare Leeuwen uit Kameroen. In de hitte (30 graden Celsius) van Napels kreeg Colombia de beste kansen. Carlos Estrada miste al na zeven minuten vrij voor doelman Thomas N'Kono, Freddy Rincón raakte van achttien meter de kruising. In de verlenging sloeg de 38-jarige supersub Roger Milla tweemaal toe namens de Afrikanen, waarna Bernardo Redín de eindstand in de 116de minuut op 2-1 bepaalde. Voor het eerst in de geschiedenis bereikte daardoor een Afrikaans land de laatste acht van een WK voetbal.
Bij het WK-eindronde 1994 in de Verenigde Staten trad Colombia aan als een van de outsiders, omdat het land indruk had gemaakt in de Zuid-Amerikaanse kwalificatiezone. De selectie onder leiding van bondscoach Francisco Maturana bleef zonder nederlaag en versloeg onder meer tweemaal Argentinië. Vooral de ruim uitgevallen uitzege (0-5), behaald op 5 september 1993 in Buenos Aires, had internationaal veel indruk gemaakt. De vreugde over deze historische overwinning was ook memorabel; deze leidde in de hoofdstad Bogota tot tachtig doden[1]. President César Gaviria decoreerde spelers en trainer nog voor het vertrek naar de eindronde. Voetballegende Pelé had de ploeg vooraf zelfs getipt als een van de kanshebbers op de eindzege. "Mijn favorieten zijn de Colombianen die soms echt fantastisch voetbal spelen", zei hij in een interview[2]. "In Asprilla, Rincón en Valderrama hebben zij bijzondere spelers en bovendien is het elftal goed georganiseerd. Colombia heeft zonder twijfel de mooiste ploeg. Het is alleen de vraag of er voldoende fysieke kracht in zit."
Maar op de eindronde zelf kon Colombia voortijdig naar huis na nederlagen tegen Roemenië (1-3) en gastland Amerika (1-2). De afsluitende zege op Zwitserland (2-0) mocht niet meer baten. De Colombianen hadden plaatsing voor de volgende ronde niet meer in eigen hand; ze waren afhankelijk van de uitslag in Los Angeles, waar de Verenigde Staten en Roemenië tegen elkaar speelden. Colombia was alleen gebaat bij een forse zege van de WK-organisator, maar het waren de Oost-Europeanen die met 1-0 zegevierden door een treffer van verdediger Dan Petrescu.
Colombia had slechts vier spelers meegenomen naar de VS die waren gehard in de Europese profcompetities. Aanvoerder Carlos Valderrama, bijgenaamd De Witte Gullit, redde het niet in Frankrijk en Spanje en Adolfo Valencia kon in het seizoen 1993/94 zijn draai niet vinden bij FC Bayern München. Víctor Aristizábal en Faustino Asprilla waren succesvoller, bij respectievelijk Valencia en Parma. Maturana, die na afloop van het toernooi als trainer in dienst trad van Atlético Madrid, had voorafgaand aan de laatste wedstrijd al zijn ontslag ingediend. De uitschakeling van Colombia werd naderhand overschaduwd door de moord op verdediger Andrés Escobar, die op 2 juli 1994 in zijn geboortestad Medellín werd doodgeschoten, luttele dagen nadat hij op het wereldkampioenschap een eigen doelpunt had gemaakt tegen de Verenigde Staten.
Voor het WK-toernooi in 2014, gespeeld in Brazilië, wist Colombia plaatsing af te dwingen door in de voorlaatste kwalificatiewedstrijd tegen Chili, op vrijdag 11 oktober 2013, een 0-3-achterstand in de tweede helft recht te zetten: 3-3. Aanvaller Radamel Falcao benutte in de slotfase twee strafschoppen, nadat de Chilenen met tien man verder moesten spelen na de rode kaart voor Carlos Carmona. Bij de WK-eindronde zelf wist Colombia door te dringen tot de kwartfinale. Daarin was gastland Brazilië uiteindelijk met 2-1 te sterk voor de selectie van bondscoach José Pékerman. Thiago Silva en David Luiz scoorden voor de Brazilianen. James Rodríguez benutte in de slotfase nog een strafschop. Dat was zijn zesde treffer van het toernooi. Met dat aantal werd hij topscorer van het toernooi. In het begin van het toernooi had Rodríguez in alle drie groepsduels – tegen Griekenland (3-0), Ivoorkust (2-1) en Japan (4-1) – één keer gescoord. Die reeks gaf hij met twee doelpunten in de achtste finale tegen Uruguay (2-0) een passend vervolg. Na de voormalige Braziliaanse wereldster Pelé, die in 1958 als zeventienjarige zes keer scoorde, was de Colombiaan de op een na jongste maker van minimaal zes goals op één WK-eindronde. De laatste die vijfmaal op rij scoorde bij een WK was de Peruviaan Teófilo Cubillas op de WK's van 1970 (vier duels op rij gescoord) en 1978 (één wedstrijd, één treffer). Na zijn uitblinkersrol werd Rodríguez ingelijfd door Real Madrid CF.
Vier jaar later was Colombia opnieuw van de partij bij de WK-eindronde, nog altijd onder leiding van Pekerman. Het land was op de vierde plaats geëindigd in de CONMEBOL-kwalificatiezone, achter Brazilië, Uruguay en Argentinië, waardoor rechtstreekse plaatsing een feit was. Colombia was ingedeeld in groep H en leed in de openingswedstrijd, gespeeld op 19 juni, een enigszins verrassende nederlaag tegen het lager ingeschatte Japan (1-2). Matchwinner was Yuya Osako. Colombia beëindigde de wedstrijd met tien man, nadat middenvelder Carlos Sánchez al na drie minuten en vijftien seconden van het veld was gestuurd door scheidsrechter Damir Skomina, omdat hij hands had gemaakt in het strafschopgebied. Dat was de op een na snelste rode kaart in de geschiedenis van het WK voetbal. Het vergrijp kwam Sánchez in eigen land te staan op een doodsbedreiging.[3] Vervolgens was Colombia in de overige twee groepswedstrijden te sterk voor Polen (3-0) en Senegal (1-0), waarna de ploeg in de achtste finales na strafschoppen alsnog werd uitgeschakeld door Engeland. In de reguliere speeltijd waren beide teams bleven steken op 1-1 door treffers van de Engelse topschutter Harry Kane (rake strafschop in de 57ste minuut na een overtreding van Sánchez) en een rake kopbal van verdediger Yerry Mina in blessuretijd. Colombia trad in het harde duel aan zonder sterspeler Rodriguez; de middenvelder van FC Bayern München had te veel last van een zwelling in zijn kuit. Engeland won de serie vanaf elk meter met 4-3. Jordan Henderson miste zijn strafschop voor The Three Lions. Maar omdat Mateus Uribe daarna op de lat schoot en de inzet van Carlos Bacca werd gekeerd door doelman Jordan Pickford kreeg Eric Dier de kans om af te rekenen met het penaltytrauma van de Engelsen. Het land had maar liefst zes van de zeven strafschoppenseries op de laatste EK's en WK's verloren. Alleen bij de EK-eindronde in eigen land wisten de Engelsen na penalty's te winnen van Spanje, maar vervolgens ging het in de halve finales tegen Duitsland weer mis. Uitgerekend de Engelse bondscoach Gareth Southgate miste toen de beslissende.
| Wereldkampioenschap voetbal overzicht | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jaar | Ronde | Wed. | W | G | V | DV | DT | Kwal | |
 1958 |
Niet gekwalificeerd | ||||||||
 1962 |
Groepsfase | 3 | 0 | 1 | 2 | 5 | 11 | (Kwal.) | |
 1966 |
Niet gekwalificeerd | ||||||||
| 1970 |
Niet gekwalificeerd | ||||||||
 1974 |
Niet gekwalificeerd | ||||||||
| 1978 |
Niet gekwalificeerd | ||||||||
 1982 |
Niet gekwalificeerd | ||||||||
| 1986 |
Niet gekwalificeerd | ||||||||
 1990 |
Achtste finale | 4 | 1 | 1 | 2 | 4 | 4 | (Kwal.) | |
 1994 |
Groepsfase | 3 | 1 | 0 | 2 | 4 | 5 | (Kwal.) | |
 1998 |
Groepsfase | 3 | 1 | 0 | 2 | 1 | 3 | (Kwal.) | |
  2002 |
Niet gekwalificeerd | ||||||||
| 2006 |
Niet gekwalificeerd | ||||||||
 2010 |
Niet gekwalificeerd | ||||||||
| 2014 |
Kwartfinale | 5 | 4 | 0 | 1 | 12 | 4 | (Kwal.) | |
 2018 |
Achtste finale | 4 | 2 | 1 | 1 | 6 | 3 | (Kwal.) | |
 2022 |
Niet gekwalificeerd | ||||||||
 2026 |
Kwalificatie | ||||||||
| FIFA Confederations Cup overzicht | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jaar | Ronde | Wed. | W | G | V | DV | DT | |
| 2003 |
Vierde | 5 | 2 | 0 | 3 | 5 | 5 | |
Copa América bewerken
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
CONCACAF Gold Cup bewerken
| CONCACAF Gold Cup overzicht | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jaar | Ronde | Wed. | W | G | V | DV | DT | |
| 2000 |
Tweede | 5 | 2 | 1 | 2 | 5 | 7 | |
| 2003 |
Kwartfinale | 3 | 1 | 1 | 1 | 2 | 3 | |
| 2005 |
Halve finale | 5 | 2 | 0 | 3 | 7 | 7 | |
Olympische Spelen bewerken
Colombia wist zich vier keer te plaatsen voor het olympisch voetbaltoernooi, te beginnen in 1968. De ploeg strandde telkens in de groepsfase.
Interlands bewerken
Zie Interlands Colombiaans voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Colombia.FIFA-wereldranglijst[4] bewerken
| 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 21
|
 17
|
15
|
4
|
 10
|
34
|
25
|
15
|
5
|
37
|
39
|
26
|
24
|
34
|
17
|
49
|
39
|
48
|
36
|
5
|
4
|
3
|
8
|
6
|
13
|
12
|
Huidige selectie bewerken
26 spelers opgeroepen om de Copa América 2021 te spelen, die tussen 13 juni en 10 juli in Brazilië wordt gespeeld
Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen 
Peru op 9 juli 2021.
| Nr. | Naam | Wed. | Dlpnt. | Club | |
|---|---|---|---|---|---|
| Doel | |||||
| 1 | David Ospina 
|
113 | 0 | Napoli
| |
| 12 | Camilo Vargas | 10 | 0 | Atlas
| |
| 22 | Aldair Quintana | 0 | 0 | Atlético Nacional
| |
| Verdediging | |||||
| 2 | Stefan Medina | 25 | 0 | Monterrey
| |
| 3 | Óscar Murillo | 20 | 0 | Pachuca
| |
| 4 | Carlos Cuesta | 0 | 0 | .svg){kind=small} Genk
| |
| 6 | William Tesillo | 22 | 1 | León
| |
| 13 | Yerry Mina | 35 | 7 | Everton
| |
| 16 | Daniel Muñoz | 6 | 0 | Genk
| |
| 23 | Davinson Sánchez | 41 | 0 | Tottenham Hotspur
| |
| 24 | Jhon Lucumí | 4 | 0 | Genk
| |
| 26 | Frank Fabra | 23 | 1 | Boca Juniors
| |
| Middenveld | |||||
| 5 | Wílmar Barrios | 42 | 0 | Zenit
| |
| 8 | Gustavo Cuéllar | 15 | 1 |  Al-Hilal
| |
| 10 | Edwin Cardona | 45 | 6 | Boca Juniors
| |
| 11 | Juan Cuadrado
|
101 | 9 | Juventus
| |
| 21 | Sebastián Pérez | 10 | 1 |  Boavista
| |
| 25 | Baldomero Perlaza | 0 | 0 | Atlético Nacional
| |
| 27 | Jaminton Campaz | 1 | 0 | Deportes Tolima
| |
| Aanval | |||||
| 7 | Duván Zapata | 29 | 4 | Atalanta
| |
| 9 | Luis Muriel | 42 | 8 | Atalanta
| |
| 14 | Luis Díaz | 23 | 6 | Liverpool
| |
| 18 | Rafael Santos Borré | 8 | 0 | Eintracht Frankfurt
| |
| 19 | Miguel Borja | 19 | 5 | Junior
| |
| 20 | Alfredo Morelos | 11 | 1 |  Rangers
| |
| 28 | Yimmi Chará | 14 | 1 | Portland Timbers
| |
Bekende spelers bewerken
Zie Lijst van spelers van het Colombiaanse voetbalelftal voor een overzicht van spelers met minimaal vijftien interlands achter hun naam.Bondscoaches bewerken
- Bijgewerkt tot en met de vriendschappelijke wedstrijd tegen
China (0–4) op 14 november 2017.
.svg){kind=small}
Statistieken bewerken
Zie Lijst van voetbalinterlands Colombia voor een statistisch overzicht van alle gespeelde wedstrijdenBronnen, noten en/of referenties
|