Chloorperoxide

Chloorperoxide is een anorganische verbinding met als brutoformule Cl₂O₂. Het is het dimeer van chloormonoxide (ClO). Chloormonoxide wordt gevormd door de reactie van ozon met chloorradicalen:

Chloorperoxide
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van chloorperoxide
Algemeen
Molecuulformule	Cl2O2
IUPAC-naam	chloorperoxide
Andere namen	chloor(I)oxide
Molmassa	102,905 g/mol
SMILES	ClOOCl
InChI	1S/Cl2O2/c1-3-4-2
CAS-nummer	12292-23-8
PubChem	123287
Wikidata	Q2679386
Portaal    Scheikunde

${\ce {Cl^. + O3 -> ClO^. + O2}}$

Ozon komt voor in de bovenste lagen van de atmosfeer, de stratosfeer. Chloorradicalen kunnen afkomstig zijn van de afbraak van chloorfluorkoolstofverbindingen onder invloed van UV-licht.

Afbraak van ozon

Chloorperoxiden zijn in staat om ozon af te breken, en zo het gat in de ozonlaag te vergroten. De reactie hiervoor verantwoordelijk houdt het proces in stand. Een eerste stap betreft de afbraak van het peroxide tot twee chloorradicalen door licht (fotolyse):

${\ce {Cl2O2 + h \nu -> 2Cl^. + O2}}$

De gevormde chloorradicalen zijn uiterst reactief. Wanneer ze in contact komen met ozon treedt een ontledingsreactie op:

${\ce {Cl^. + O3 -> ClO^. + O2}}$

Twee chloormonoxideradicalen zullen dan het stabielere peroxide vormen, waardoor een cyclisch proces ontstaat:

${\ce {2ClO^. -> Cl2O2}}$

Wanneer de reactiecyclus eenmaal wordt doorlopen zullen per chloorperoxidemolecule twee ozonmoleculen afgebroken worden tot drie zuurstofmoleculen.

Voorkomen

Chloorperoxide komt voor in de koude delen van de stratosfeer. Het voorkomen van het dimeer is afhankelijk van het voorkomen van het monomeer, chloormonoxide. De molecule werd voor het eerst waargenomen boven de polen in 1999. Het kan ook bereid worden in het laboratorium.

Externe links

• Ozonafbrekende molecule voor het eerst waargenomen
• Ozon-vernietiger chloorperoxide waargenomen in stratosfeer