Een carlylecirkel is een cirkel in de vlakke meetkunde die, ten opzichte van een vastgelegd rechthoekig coördinatenstelsel, verbonden is met een vierkantsvergelijking. De cirkel gaat door het punt (0,1) en de wortels van de vergelijking. De cirkel is genoemd naar de Schotse schrijver, historicus en wiskundige Thomas Carlyle (1795–1881).[1]

Definitie bewerken

 
Fig. 1 - Carlylecirkel K; de lila lijn is de parabool  

Bij de vergelijking   is de cirkel die in het beschouwde rechthoekige coördinatenstelsel het lijnstuk   met   en   als middellijn heeft, de carlylecirkel van die vergelijking.

Analyse bewerken

In de figuur rechts (fig. 1) is de carlylecirkel   getekend van de vierkantsvergelijking  , dus met middellijn  , waarbij   en  . De punten  ,   zijn de snijpunten van   met de  -as en   is het middelpunt van  . De punten   en   zijn de loodrechte projecties van   op respectievelijk de  - en de  -as.   is de loodrechte projectie van   op de  -as. Omdat   recht is, ligt   op de cirlkel. Volgens de machtstelling voor een cirkel is:

 

Voor de  -coördinaten   en   van respectievelijk   en   geldt dus:

 

Omdat   het midden is van het lijnstuk  , en daarmee ook van het lijnstuk   is:

 ,

dus

 

  en   zijn dus inderdaad de wortels van de vergelijking  .

Constructie van een regelmatige vijfhoek bewerken

 
Fig. 2 - Constructie van een regelmatige vijfhoek
Toepassing van een carlylecirkel

Het construeren van een regelmatige vijfhoek is equivalent met het tekenen van de oplossingen   van de vergelijking   in het complexe vlak.[2] Deze oplossingen liggen alle op de eenheidscirkel en hebben een argument dat een veelvoud is van   (zie fig. 2).

Omdat   een oplossing is van die vergelijking, voldoen de andere oplossingen aan de vergelijking:

 

Het paar  , en ook het paar  , ligt symmetrisch ten opzichte van de reële as. Daarom zijn   en   reële getallen.

Omdat   volgt direct dat  . Verder is  , waaruit volgt dat   en   oplossingen zijn van de vergelijking  . Bij die vergelijking hoort de carlylecirkel waarvan het punt   een eindpunt van een middellijn is. Met   is dan   het middelpunt van die cirkel.

De punten   zijn dan te construeren als snijpunten van de middelloodlijn van het lijnstuk   met de eenheidscirkel, en   als snijpunten van de middelloodlijn van het lijnstuk   met de eenheidscirkel.

Opmerkingen
  • Alle noodzakelijke constructiestappen kunnen bij een gegeven cartesisch assenstelsel met passer en (ongemerkte) liniaal worden uitgevoerd.
  • Carlylecirkels kunnen ook worden gebruikt bij de constructie van de regelmatige 17-hoek, 257-hoek en de 65537-hoek. In deze gevallen is er evenwel sprake van een serie na elkaar te construeren carlylecirkels, met (steeds) ingewikkelder vierkantsvergelijkingen.[3]

Zie ook bewerken

Literatuur bewerken

  • John H. Conway, Richard K. Guy (1996): The Book of Numbers. New York (USA): Springer Verlag Inc.; pp. 181–210.
  • D.E. Joyce (1996): Euclid’s Elements, Book IV, Prop. 11 (To inscribe an equilateral and equiangular pentagon in a given circle). Worcester (MA, USA): Department of Mathematics and Computer Science, Clark University.
  • G.F. Seelinger, B.E. Kinser (2008): Revisiting Thomas Carlyle and Mathematics.[dode link]   In: Carlyle Studies Annual, vol. 24; pp. 67–75. JSTOr

Externe links bewerken

Noten bewerken

  1. Deze cirkel wordt (voornamelijk in Duitstalige literatuur) ook Lill-cirkel genoemd; naar de Oostenrijkse ingenieur Eduard Lill (1830–1900).
  2. R. Kaenders, Reinhard Schmidt et al. (2014): Mit GeoGebra mehr Mathematik verstehen. Wiesbaden (D): Springer Spektrum, 2e editie; pp. 68-71.
  3. Duane W. DeTemple (1991): Carlyle circles and Lemoine simplicity of polygon constructions.   In: The American Mathematical Monthly, vol. 98, nr. 2; pp. 97-108. Via: InternetArchive.