Calymene

geslacht uit de familie Calymenidae

Calymene[1] (wat prachtige halve maan betekent als een verwijzing naar de glabella), is een geslacht van uitgestorven trilobieten uit de orde Phacopida, dat leefde van het Laat-Ordovicium tot het Siluur. Fossielen worden gevonden in Noord-Amerika, Noord-Afrika en Europa in voornamelijk Silurische aardlagen. Calymene is nauw verwant aan Flexicalymene en beide geslachten worden vaak aangetroffen. Calymene trilobieten zijn klein, meestal twee centimeter lang. Het cephalon is het breedste deel van het dier en de thorax heeft meestal dertien segmenten. De juiste geslachtenauteur is Brongniart (1822). Een eerder gepubliceerde geslachtsbeschrijving van Desmarest (1816) (vaak verkeerd geciteerd als Calymena Desmarest, 1817) werd onderdrukt door ICZN-advies ín 1433.

Calymene
Status: Uitgestorven, als fossiel bekend
Fossiel voorkomen: Laat-Ordovicium tot Siluur
Calymene celebra
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dierenrijk)
Onderrijk:Metazoa
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:Trilobita (Trilobieten)
Orde:Phacopida
Familie:Calymenidae
Geslacht
Calymene
Emmrich, 1839
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Beschrijving bewerken

Deze zeven centimeter lange trilobiet kenmerkte zich door zijn bolle vormen. De kleine kop bevatte vrij kleine ogen, die dicht bij de diepgegroefde, gezwollen glabella stonden. De toppen van de pleurae wezen recht naar beneden en het staartschild was kleiner dan de kop. Het dier was geen snelle zwemmer en liep vaak over de zeebodem.

Bekende soorten en vindplaatsen bewerken

Opnieuw toegewezen soorten bewerken

Sinds het geslacht Calymene al vroeg in de paleontologie werd opgericht, is een aantal soorten dat er eerder aan is toegewezen sindsdien overgedragen aan andere geslachten: