Bruce Ismay
Joseph Bruce Ismay (Crosby, 12 december 1862 – Liverpool, 17 oktober 1937) was een Britse zakenman en de managing director voor de White Star Line, een bedrijf dat passagiersstoomschepen exploiteerde.
| Joseph Bruce Ismay | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Foto Joseph Bruce Ismay
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Bijnaam | "Coward of the Titanic", "J. Brute Ismay" | |||
| Geboren | 12 december 1862 | |||
| Geboorteplaats | Crosby | |||
| Overleden | 17 oktober 1937 | |||
| Overlijdensplaats | Liverpool | |||
| Land | Verenigd Koninkrijk | |||
| Beroep | zakenman, voorzitter | |||
| Bedrijf | White Star Line, International Mercantile Marine | |||
| Titel(s) | Scheepseigenaar | |||
| ||||
Biografie bewerken
Ismay werd in 1862 in het Engelse Crosby geboren. Hij ging naar school in Harrow en werd een jaar lang in Frankrijk onderwezen, voordat hij vier jaar lang voor Thomas Ismay, zijn vader - een van de oprichters van de White Star Line - ging werken als assistent. Uiteindelijk vertrok hij naar New York om het bedrijf daar te vertegenwoordigen.
Op 4 december 1888 trouwde Ismay met Julia Florence Schieffelin, dochter van George Richard Schieffelin en Julia M. Delaplaine, met wie hij vijf kinderen kreeg:
- Margaret Bruce Ismay (geboren 29 december 1889), in 1912 getrouwd met George Ronald Hamilton Cheape (1881-1957)
- Henry Bruce Ismay (geboren in april 1891; gestorven 1 oktober 1891)
- Thomas Bruce Ismay (geboren 18 februari 1894), getrouwd met Jane Margaret Seymour
- Evelyn Constance Ismay (geboren 17 juli 1897), in 1927 getrouwd met Basil Sanderson (1894-1971)
- George Bruce Ismay (geboren 6 juni 1902), in 1926 getrouwd met Florence Victoria Edrington
In 1891 keerde Ismay met z'n familie terug naar Engeland, waar hij mede-eigenaar werd van de Line. Thomas Ismay stierf in 1899, waarna zijn zoon de leiding over het bedrijf overnam.
In 1907 ontmoette Ismay William Pirrie van de scheepswerf Harland and Wolff. Samen wilden ze een drietal stoomschepen bouwen dat de RMS Lusitania en de RMS Mauretania, beiden eigendom van concurrent de Cunard Line, zou overtreffen. Het tweede schip, de RMS Titanic, begon haar eerste reis op 10 april 1912 vanuit de haven van Southampton op weg naar New York. Ismay reisde altijd mee op de maiden voyages van zijn schepen, en overleefde de schipbreuk van de Titanic nadat deze een ijsberg had geraakt.
Door zijn beslissing slechts de helft van de benodigde reddingssloepen op dat schip te laten installeren is hij mede verantwoordelijk voor de vele slachtoffers. Hij werd er ook van beschuldigd kapitein Smith te hebben overgehaald geen vaart te minderen ondanks het gevaar van ijsbergen. In hoeverre deze laatste beschuldiging op waarheid berust is twijfelachtig. Bovendien leidde het feit dat Ismay een reddingsboot van de Titanic had beklommen, terwijl er nog vrouwen en kinderen stonden te wachten op een plek, ertoe dat hij in zowel de Amerikaanse als Britse pers belachelijk gemaakt werd. Zo kreeg hij onder andere de bijnamen "Coward of the Titanic" en "J. Brute Ismay". Ooggetuigen verklaarden echter dat Ismay zich wel degelijk aan het Vrouwen en kinderen eerst-principe hield, en pas aan boord van de reddingsboot ging toen bij die ene boot geen vrouwen en kinderen meer stonden te wachten.
Op 30 juni 1913 trad Ismay af als president van de International Mercantile Marine en voorzitter van White Star Line. Ismay leidde de rest van zijn leven een teruggetrokken bestaan. Er wordt verteld dat Ismay nooit meer de zee heeft willen zien en er zelfs met de rug naartoe ging zitten.[1]
In films bewerken
In films, series en andere producties gebaseerd op de ramp wordt Ismay gespeeld door de volgende acteurs:
- Ernst Fritz Fürbringer (in Titanic uit 1943)
- Frank Lawton (in A Night to Remember uit 1958)
- Ian Holm (in S.O.S. Titanic, een televisiefilm uit 1979)
- Sam Chew jr. (in Voyagers!, een televisieserie uit 1982)
- Roger Rees (in Titanic, een tv-miniserie uit 1996)
- Jonathan Hyde (in Titanic uit 1997)
- David Garrison (in Titanic, een musical uit 1997)
- David Haines (in de musical Titanic, Canadese première, in 2006)
- Eric Braeden (in The Titanic Chronicles, een tv-documentaire uit 1999)
- Ken Marschall (in Ghosts of the Abyss, een documentaire uit 2003)
- Christopher Wright (in Titanic: Birth of a Legend, een tv-documentaire uit 2005)
- Mark Tandy (in The Unsinkable Titanic, een tv-documentaire uit 2008)
- James Wilby (in Titanic, een tv-miniserie uit 2012)
- Gray O'Brien (in Titanic: Blood and Steel, een televisieserie uit 2012)
- Julien Ball (in Iceberg - Right Ahead!, een toneelstuk uit 2012)
Externe links bewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|