Billy Gilmour

Brits voetballer (2001-)

Billy Clifford Gilmour (Glasgow, 11 juni 2001) is een Schots voetballer die doorgaans speelt als middenvelder. In september 2022 verruilde hij Chelsea voor Brighton & Hove Albion. Gilmour maakte in 2021 zijn debuut in het Schots voetbalelftal.

Billy Gilmour
Gilmour in 2018
Persoonlijke informatie
Volledige naam Billy Clifford Gilmour
Geboortedatum 11 juni 2001
Geboorteplaats Glasgow, Vlag van Schotland Schotland
Lengte 172 cm
Been Rechts
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Brighton & Hove Albion
Rugnummer 11
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
2009–2017
2017–2019
Vlag van Schotland Rangers
Vlag van Engeland Chelsea
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2019–2022
2021–2022
2022–
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Engeland Norwich City
Vlag van Engeland Brighton & Hove Albion
11(0)
24(0)
40(0)
Interlands **
2015–2016
2016–2017
2017–2018
2017–2019
2018–2020
2021–
Vlag van Schotland Schotland –15
Vlag van Schotland Schotland –16
Vlag van Schotland Schotland –17
Vlag van Schotland Schotland –19
Vlag van Schotland Schotland –21
Vlag van Schotland Schotland
1(0)
1(0)
7(2)
7(3)
13(1)
25(1)

* Bijgewerkt op 3 mei 2024
** Bijgewerkt op 3 mei 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Clubcarrière bewerken

Chelsea bewerken

Gilmour begon met voetballen in de jeugdopleiding van Rangers. Medio 2017 besloot de middenvelder deze club te verlaten en naar Chelsea te verkassen.[1] Frank Lampard werd in de zomer van 2019 aangesteld als nieuwe hoofdtrainer van Chelsea en onder zijn leiding zat Gilmour als ongebruikte wisselspeler op de bank tijdens de strijd om de UEFA Super Cup 2019 tegen Liverpool. Tijdens de vierde speelronde van de Premier League kwam hij wel in actie, toen hij tegen Sheffield United zes minuten voor het einde van de wedstrijd in mocht vallen voor Tammy Abraham. Die had met twee doelpunten Chelsea op voorsprong gezet, maar door een treffer van Callum Robinson en een eigen doelpunt van Kurt Zouma eindigde dit duel in 2–2.[2] In de zomer van 2021 werd Gilmour voor één seizoen op huurbasis overgenomen door Norwich City, waar hij tot 28 wedstrijden in alle competities kwam.[3] Na deze verhuurperiode vertrok de middenvelder definitief bij Chelsea.

Brighton & Hove Albion bewerken

In de zomer van 2022 verkaste hij voor een bedrag van circa tien miljoen euro naar Brighton & Hove Albion, waar hij voor vier seizoenen tekende.[4] Hij maakte op 4 september tegen Leicester City als invaller zijn debuut voor de club. Hij kwam in eerste instantie weinig aan spelen toe, maar had in april 2023 een fase van zeven competitiewedstrijden, waarin hij telkens tot speelminuten kwam. Hij speelde zeventien wedstrijden in zijn eerste jaar. In het seizoen 2023/24 was hij de vaste partner op het middenveld van Pascal Groß.

Clubstatistieken bewerken

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2019/20   Chelsea Premier League 6 0 5 0 0 0 11 0
2020/21 5 0 4 0 2 0 11 0
2021/22   Norwich City 24 0 4 0 28 0
2022/23   Brighton & Hove Albion 14 0 3 0 17 0
2023/24 26 0 3 0 8 0 37 0
Totaal 75 0 19 0 10 0 104 0

Bijgewerkt op 3 mei 2024.[5]

Interlandcarrière bewerken

Gilmour speelde in Schotland –15, Schotland –16, Schotland –17 en Schotland –19. Hij debuteerde op 2 juni 2018 op zestienjarige leeftijd in Schotland –21. In mei 2021 werd Gilmour door bondscoach Steve Clarke opgenomen in de selectie van het Schots voetbalelftal voor het uitgestelde EK 2020. Op dat moment had hij nog geen interlands gespeeld.[6] Dit veranderde op 2 juni 2021, toen hij debuteerde tijdens een vriendschappelijke wedstrijd tegen Nederland. Jack Hendry zette de Schotten op voorsprong, waarna Memphis Depay voor de gelijkmaker zorgde. In de tweede helft zorgde Kevin Nisbet voor een nieuwe Schotse voorsprong, maar opnieuw was het Depay die de landen langs elkaar zette: 2–2. Gilmour moest van Clarke op de reservebank beginnen en hij mocht negen minuten voor tijd invallen voor mededebutant David Turnbull (Celtic).[7] Op het toernooi werd Schotland uitgeschakeld in de groepsfase, na nederlagen tegen Tsjechië (0–2) en Kroatië (3–1) en een gelijkspel tegen Engeland (0–0). Gilmour speelde alleen tegen Engeland mee. Zijn toenmalige teamgenoten Jorginho, Emerson Palmieri (beiden Italië), Andreas Christensen (Denemarken), Mateo Kovačić (Kroatië), Mason Mount, Ben Chilwell, Reece James (allen Engeland), César Azpilicueta (Spanje), Olivier Giroud, N'Golo Kanté, Kurt Zouma (allen Frankrijk), Antonio Rüdiger, Kai Havertz en Timo Werner (allen Duitsland) waren ook actief op het EK.

Zijn eerste doelpunt in de Schotse nationale ploeg maakte Gilmour op 17 oktober 2023, tijdens zijn tweeëntwintigste interlandoptreden. Op die dag werd een oefenduel gespeeld met Frankrijk. Gilmour mocht van Clarke in de basisopstelling beginnen en opende in de elfde minuut de score. Door twee treffers van Benjamin Pavard en doelpunten van Kylian Mbappé en Kingsley Coman ging de wedstrijd met 4–1 verloren. Gilmour werd veertien minuten voor het einde van de reguliere speeltijd naar de kant gehaald ten faveure van Stuart Armstrong.[8]

Interlands van Billy Gilmour voor   Schotland
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij   Chelsea
1 2 juni 2021   NederlandSchotland   2 – 2 Vriendschappelijk
2 6 juni 2021   LuxemburgSchotland   0 – 1 Vriendschappelijk
3 18 juni 2021   EngelandSchotland   0 – 0 EK 2020
Als speler bij   Norwich City
4 1 september 2021   DenemarkenSchotland   2 – 0 WK 2022 kwalificatie
5 4 september 2021   SchotlandMoldavië   1 – 0 WK 2022 kwalificatie
6 7 september 2021   OostenrijkSchotland   0 – 1 WK 2022 kwalificatie
7 9 oktober 2021   SchotlandIsraël   3 – 2 WK 2022 kwalificatie
8 12 oktober 2021   FaeröerSchotland   0 – 1 WK 2022 kwalificatie
9 12 november 2021   MoldaviëSchotland   0 – 2 WK 2022 kwalificatie
10 15 november 2021   SchotlandDenemarken   2 – 0 WK 2022 kwalificatie
11 24 maart 2022   SchotlandPolen   1 – 1 Vriendschappelijk
12 29 maart 2022   OostenrijkSchotland   2 – 2 Vriendschappelijk
Als speler bij   Chelsea
13 1 juni 2022   SchotlandOekraïne   1 – 3 WK 2022 kwalificatie
14 11 juni 2022   IerlandSchotland   3 – 0 Nations League 2022/23
15 14 juni 2022   ArmeniëSchotland   1 – 4 Nations League 2022/23
Als speler bij   Brighton & Hove Albion
16 16 november 2022   TurkijeSchotland   2 – 1 Vriendschappelijk
17 17 juni 2023   NoorwegenSchotland   1 – 2 EK 2024 kwalificatie
18 20 juni 2023   SchotlandGeorgië   2 – 0 EK 2024 kwalificatie
19 8 september 2023   CyprusSchotland   0 – 3 EK 2024 kwalificatie
20 12 september 2023   SchotlandEngeland   1 – 3 Vriendschappelijk
21 12 oktober 2023   SpanjeSchotland   2 – 0 EK 2024 kwalificatie
22 17 oktober 2023   FrankrijkSchotland   4 – 1 Vriendschappelijk   11'
23 16 november 2023   GeorgiëSchotland   2 – 2 EK 2024 kwalificatie
24 22 maart 2024   NederlandSchotland   4 – 0 Vriendschappelijk
25 26 maart 2024   SchotlandNoord-Ierland   0 – 1 Vriendschappelijk

Bijgewerkt op 3 mei 2024.[9]

Erelijst bewerken

Competitie
Aantal Jaren
  Chelsea
UEFA Champions League 1 2020/21

Zie ook bewerken

Referenties bewerken