Bestialiteit

verrichten van seksuele handelingen met dieren

Bestialiteit (ook zoöseksualiteit of dierenseks) is het verrichten van seksuele handelingen met dieren door mensen. Het is een vorm van seks tussen verschillende diersoorten.

  • Preferentiële plegers: bestialiteit kan worden gepraktiseerd door mensen met een preferentiële (zoöfiele) voorkeur.
  • Gelegenheidsplegers: naast de zoöfiele gebruikers zijn er ook daders die om andere reden seks met een dier hebben. Soms dient het dier ter vervanging van een menselijke partner: in delen van Colombia wordt bijvoorbeeld het hebben van seks met ezels door jonge mannen min of meer normaal gevonden als oefening.[1] Ook werd (en wordt) in bepaalde streken verondersteld dat men door gemeenschap met een dier (of een kind) van een seksueel overdraagbare aandoening verlost kan raken,[2] of dat de penis er groter door wordt.[1] Een ander veelgehoord argument is dat het met dieren ´gemakkelijker´ is; mensen spelen ´mind games´, ´zeuren telkens zo´, of men moet telkens dubbele betekenissen of contexten zoeken. Bij dieren hoeft dat allemaal niet. Culturele en religieuze aspecten kunnen ook een rol spelen wanneer enerzijds vrouwen zeer beschermd worden gehouden maar anderzijds het voor een man een schande is geen seksuele ervaring te hebben.[1]
  • Antisociale daders: de antisociale pleger maakt het eigenlijk niet uit met wie hij seks heeft, een dier is een makkelijk slachtoffer. Vaak gaan de daden gepaard met geweld, mishandeling of genitale verminkingen. Het is mogelijk dat na verloop van tijd de dader zijn agressie op menselijke slachtoffers richt. Een voorbeeld was de ´Beul van Twente´ Rudolf K., die paarden genitaal verminkte en een dakloze doodstak.
Een oude Griek pleegt sodomie met een geit. Lithografie van Édouard-Henri Avril.
Detail van een van de vele erotische afbeeldingen op de Lakshmanatempel in Khajuraho, India. De tempels in deze plaats staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Pan, beeld uit het Museo Archeologico Nazionale, Napels.

Een sadistische vorm van bestialiteit is hard crush binnen het crushfetisjisme waarbij voor seksueel genot dieren worden doodgetrapt.

Bestialiteit wordt door veel mensen beschouwd als "tegennatuurlijk" en onder sodomie geschaard, en wordt in de Nederlandse wet erkend als dierenmishandeling.[3][4]

Seksuele handelingen met dieren die een ander doel dienen (bijvoorbeeld inseminatie) worden over het algemeen niet als bestialiteit gezien. Afbeeldingen hiervan gelden dan ook niet als dierenporno. Dit laatste geldt eveneens voor seksuele handelingen tussen dieren onderling.

Geschiedenis bewerken

Grotschilderingen van seksuele contacten tussen mens en dier zijn al uit de bronstijd (in Zweden) en de ijzertijd (in Italië) bekend. Volgens sommigen gaat het hier overigens over mythologisch-psychologische motieven en niet over daadwerkelijke handelingen. In de Griekse mythologie is zoöfilie een regelmatig terugkerend thema. Ook worden uit dergelijke verbintenissen regelmatig kinderen geboren, hetzij in menselijke hetzij in half-menselijke, half-dierlijke vorm. In de Bijbel wordt de bestialiteit beschreven en sterk veroordeeld. In de Middeleeuwen stond er de doodstraf op – voor mens én dier – en tot in de 19e eeuw stonden er in Europa zware straffen op. Met de codificatie van het strafrecht in de verschillende landen verdween strafbaarheidsstelling van bestialiteit, maar dit werd nadien sterk bekritiseerd.

Bestialiteit werd en wordt vaak gebruikt om bepaalde groepen, landen of streken te demoniseren, vergelijkbaar met kannibalisme. Het zou staan voor achterlijkheid, perversie en verdorvenheid. De Bogomielen en Katharen werden bijvoorbeeld van bestialiteit beschuldigd door de Kerk, en wellicht had ook het onware broodje-aapverhaal dat Catharina de Grote onder een paard overleed zijn grondslag in de demonisering van Rusland en het feit dat men destijds sowieso vond dat een vrouw niet hoorde te regeren. Er bestaan aan bestialiteit gerelateerde beledigingen, bijvoorbeeld ´geitenneuker´, of het Engelse ´bugger´ (afgeleid van Bulgarian oftewel de veelal uit Bulgarije afkomstige Bogomielen die zoals gezegd van seksuele perversie waaronder bestialiteit werden beschuldigd). Naast beschrijvingen van bestialiteit zijn er dan ook veel onware beschuldigingen van bestialiteit.

Pornografie en prostitutie bewerken

Films en afbeeldingen van dierenseks zijn in veel landen illegaal, zelfs waar de daad zelf niet illegaal is. Nederland had er geen verbod op (zie verder hierboven) en was samen met Denemarken in de jaren 70 en 80 marktleider wat de productie ervan betreft.[bron?]

Jongerenzender TMF kwam in 2008 in opspraak toen het dierenporno online zette in de vorm van een filmpje waarin een jongen werd gepenetreerd door een paard. Marianne Thieme van de Partij van de Dieren noemde de actie "effectbejag dat gaat ten koste van mensen en dieren louter om maar hogere kijkcijfers te krijgen."[5] Na klachten haalde de zender het filmpje offline, en sprak ze van "een misverstand."

Ook zou er, met name waar bestialiteit legaal is of was, sprake zijn van dierenprostitutie of erotische shows met dieren. Dit trok vaak mede publiek aan uit landen waar dit illegaal was.[6] Lange tijd waren Denemarken en Noorwegen favoritiete landen voor zoöfiele sekstoeristen, tot bestialiteit ook hier verboden werd. Ondergronds bestaan dierenprostitutie en dierenporno uiteraard nog wel; bovendien wordt op het verbod op dierenporno minder streng gehandhaafd dan dat op kinderporno waardoor dit nog steeds relatief makkelijk te verkrijgen is.

Wetgeving bewerken

Nederland bewerken

De Wet van 4 maart 2010, houdende strafbaarstelling van het plegen van ontuchtige handelingen met dieren en pornografie met dieren (verbod seks met dieren) is een aangenomen initiatiefwet van Harm Evert Waalkens houdende strafbaarstelling van het plegen van ontuchtige handelingen met dieren en pornografie met dieren. Doel is zowel de bescherming van de zeden als de bescherming van de integriteit van het dier. Er is bepaald:

  • Hij die ontuchtige handelingen pleegt met een dier wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en zes maanden of geldboete van de vierde categorie.(Sr art. 254)
  • Degene die een afbeelding – of een gegevensdrager, bevattende een afbeelding – van een ontuchtige handeling, waarbij een mens en een dier zijn betrokken of schijnbaar zijn betrokken, verspreidt, openlijk tentoonstelt, vervaardigt, invoert, doorvoert, uitvoert of in bezit heeft wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de vierde categorie en indien er spraken is van beroep of gewoonte gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de vierde categorie. (Sr art. 254a)

Dit laatste lijkt op de strafbaarstelling van kinderporno, met als duidelijkste verschil dat de tekst "zich door middel van een geautomatiseerd werk of met gebruikmaking van een communicatiedienst de toegang daartoe verschaft" niet in Sr art. 254a voorkomt.

De oorspronkelijk voorgestelde term seksuele handeling is vervangen door ontuchtige handeling, waarmee wordt bedoeld een seksuele handeling die in strijd is met een sociaal-ethische norm. Op deze wijze wordt zeker gesteld dat bijvoorbeeld de werkzaamheden die op stations voor kunstmatige inseminatie bij dieren worden verricht, er niet onder vallen.

De afbeeldingen waar het om gaat zijn echte foto's of films, en afbeeldingen die dat lijken te zijn, maar in werkelijkheid gemanipuleerd zijn (het gaat dus niet om afbeeldingen die duidelijk getekend of geschilderd zijn). Dit verbod op zg. virtuele dierenporno heeft twee redenen: het voorkomen van bewijsproblemen en het feit dat deze deel uit kan maken van een subcultuur die dierenmisbruik bevordert.

Afbeeldingen van seksuele gedragingen van dieren onderling blijven toegestaan.

Er was geen overgangsrecht voor dierenporno die men toen het nog legaal was al in bezit had: men moest zich van dit bezit ontdoen voordat de wet in werking trad.

Twee voormalige producenten van dierenporno hebben in een rechtszaak tegen de Staat zonder succes een schadevergoeding geëist. De rechter oordeelde dat de branche al geruime tijd omstreden was, en dat daarom van de eisers kon worden verwacht dat zij zich zouden instellen op het ondernemersrisico dat de branche zou worden getroffen door beperkende overheidsmaatregelen, door bijvoorbeeld hun bedrijfsvoering te diversifiëren of hun productiemiddelen op een andere wijze in te zetten.[7]

In 2004 ontstond opschudding nadat een man die was betrapt op het hebben van seks met een pony, werd vrijgelaten omdat hij volgens de wet niets had misdaan. Minister Cees Veerman van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit kondigde aan stappen te ondernemen om deze activiteiten te verbieden. Minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin had dit op het programma staan, maar toen er al vanuit de Kamer een initiatiefvoorstel kwam zou het volgens de minister onheus en ongebruikelijk zijn geweest om te proberen dat in te halen met een voorstel van regeringszijde.

Bij een hoofdelijke stemming in de Eerste Kamer op 2 februari 2010 waren 39 voor en 34 tegen. De tegenstemmers waren de leden van de fracties van CDA en VVD. De VVD vond dat de wet niets toevoegt aan de al bestaande wetgeving gericht op de bescherming van dieren. Het CDA sprak van symboolwetgeving, die niet bijdraagt aan het effect dat ermee wordt beoogd.

België bewerken

In 2006/2007 is door senator Ludwig Vandenhove van de politieke partij sp.a getracht een verbod op seks met dieren in de wet vast te laten leggen[8] dit is echter op 17 januari 2007 door de Senaatscommissie Sociale Aangelegenheden geblokkeerd.[9][10] Een week later echter heeft de Kamercommissie Volksgezondheid het verbod op seks met dieren wel goedgekeurd. Op voorstel van Magda De Meyer (sp.a) werd het verbod ingeschreven in de wet op het dierenwelzijn.[11]

Overige landen bewerken

In iets meer dan de helft van de staten van de Verenigde Staten is zoöseksualiteit expliciet verboden, evenals in het grootste deel van Australië. De Verenigde Staten is bovendien tot dusverre het enige land dat crushpornografie verbiedt. In Duitsland is dierenseks niet verboden maar dierenpornografie wel. In het Verenigd Koninkrijk stond er oorspronkelijk de doodstraf op, maar in 2003 werd de straf verlaagd tot 2 jaar cel. In Noorwegen is bestialiteit sinds 2008 verboden.[bron?], en in Denemarken sinds april 2015.[12]

Handhaving bewerken

Dat de daad niet expliciet verboden is, betekent niet dat er niet tegen kan worden opgetreden: vaak wordt het argument van dierenmishandeling van stal gehaald. Het grote verschil is dat wanneer men bestialiteit aanpakt op grond van dierenmishandeling men meestal moet aantonen dat het dier pijn of gezondheidsschade heeft geleden. Dit is vaak problematisch want dieren kunnen niet praten en dus niet aangeven of ze ongemak van de seksuele ontmoeting hebben ondergaan, ook als er geen duidelijke verwonderingen zijn. Wanneer bestialiteit separaat strafbaar is, hoeft men voor strafbaarheidsstelling slechts aan te tonen dat de dader seks met een dier heeft gehad, ongeacht de gevolgen voor het dier.

Een bijkomend probleem is dat de mate van handhaving van het verbod op seks met dieren vaak te wensen overlaat. Waar de bestrijding van kinderporno door politie en justitie dit grotendeels van het openbare internet naar beveiligde netwerken op het dark web heeft verbannen, is dierenporno nog steeds relatief toegankelijk. Ook wordt het (openbare) internet nog regelmatig gebruikt om (zeer expliciete) tips en suggesties uit te wisselen over het hebben van seks met dieren.[13] Dierenporno en seks met dieren wordt eigenlijk alleen aangepakt bij betrapping op heterdaad, wanneer dit samengaat met andere delicten zoals dierenmishandeling, kindermisbruik, kinderporno. Tegenstanders van strafbaarheidstelling spreken om deze reden dan ook over symboolwetgeving.

Ethiek bewerken

Een veelgenoemd argument tegen bestialiteit is dat een dier niet in staat is zijn toestemming of weigering te geven, naar analogie met minderjarigen en wilsonbekwamen. Dieren kunnen niet praten; men kan dus ook op geen enkele manier nagaan of een dier uit vrije wil meedoet of dit slechts doet uit loyaliteit naar het baasje van wie het eten krijgt. Voorstanders verwerpen dit met het argument dat een dier wel degelijk ongenoegen kan uiten door weg te lopen, te grommen of blazen, te krabben, schoppen of bijten.

Bestialiteit wordt vaak als dierenmishandeling gezien, vooral wanneer een dier (gezondheids)schade van de handeling oploopt. De bioloog Midas Dekkers wijst echter op een zekere hypocrisie in deze argumenteringen; omdat wel veelvuldig dierenmishandeling wordt aangehaald als argument tegen seks met dieren, terwijl tegen de bio-industrie, die veel meer dieren leed aandoet, veel minder weerstand is. Dit geldt ook voor het volksgezondheidsargument: duizenden kippen in kleine kooitjes dicht op elkaar is veel riskanter voor de volksgezondheid dan seksueel contact tussen één mens en één kip. Volgens hem zet ook het argument ´dat het vies is´ op zichzelf geen zoden aan de dijk.

Gezondheidsrisico's bewerken

Penetraties kunnen bij dieren ernstige ontstekingen veroorzaken en tot zwaar gestoord en gevaarlijk gedrag leiden. Daarbij bestaat er een risico dat een dier dat niet gediend is van de seksuele avances, zich verweert door bijvoorbeeld te bijten of te trappen, waardoor men gewond kan raken. Bij sommige diersoorten kunnen bijtwonden het risico van rabiësbesmetting met zich meebrengen.

Ook is er een mogelijkheid dat dieren door mensen met geslachtsziekten besmet worden en hier zelf weer andere dieren mee besmetten. Er is een voorbeeld bekend van een man die door gemeenschap met zijn merrie hoopte van een gonorroebesmetting af te komen en hierdoor zijn hele veestapel besmette.[4] Dieren kunnen door het geweld of de anatomische incompatibiliteit zelfs overlijden.

Deze incompatibiliteit heeft weer een ander risico. Door de penetratie kunnen kleine wondjes ontstaan waardoor een risico op infectie bestaat. Ook wordt bestialiteit gezien als een risicofactor voor peniskanker. Uit een studie van 118 peniskankerpatiënten, bleek 44.9% seksueel contact met een dier te hebben gehad.[14]

Van geslachtsgemeenschap met dieren kan men niet zwanger worden of geslachtsziektes als herpes, syfilis of gonorroe krijgen. Het is echter wel mogelijk dat er bepaalde infecties of bijvoorbeeld vlooien en wormen, of zoönosen worden overgedragen. In het slechtste geval kunnen deze zoönosen weer van mens op mens worden overgedragen en een epidemie veroorzaken. Bovendien kunnen allergische reacties optreden. In 2005 overleed de Amerikaan Kenneth Pinyan aan buikvliesontsteking als complicatie van inwendige verwondingen opgelopen na anale seks met een hengst. Uit schaamte durfde hij aanvankelijk niet naar de dokter te gaan. De documentairefilm Zoo (2007) behandelt de zaak Pinyan. Er zijn gevallen bekend van personen die hevige en soms zelfs dodelijke allergische reacties kregen door het contact met dierlijke lichaamsvloeistoffen, zoals een Ierse vrouw die na seks met een hond aan een allergische reactie overleed.[15]

Sommige rassen (voornamelijk de waakhonden zoals Rottweilers en Dobermanns) zijn erg machtsafhankelijk. Ze kunnen in de war raken als ze met hun eigenaar seksuele contacten hebben, omdat dan niet de eigenaar maar zijzelf de machtspositie innemen.[bron?]

Diersoorten bewerken

De diersoorten die waar bestialiteit het meest plaats mee vindt zijn dieren die veel in de nabijheid van mensen verkeren, de juiste grootte hebben, en die aan mensen gewend zijn. Dit betekent dat het meestal honden en vee (koeien, paarden, ezels, geiten, schapen) betreft.

Verschillende diersoorten onderling bewerken

Niet slechts mensen maar ook andere diersoorten hebben wel eens seks met een andere diersoort. In tegenstelling tot menselijke bestialiteit kunnen hier zelfs, al dan niet vruchtbare, nakomelingen uit voorkomen, zoals muilezels en lijgers. In de natuur zal dit zelden bewust geschieden omdat de seksuele inprenting en het gedrag de kans hierop klein tot nihil maakt; tijgers en leeuwen die elkaar ontmoeten zullen bijvoorbeeld eerder vechten of vluchten dan dat ze met elkaar paren. Veel intersoortelijke seksuele ontmoetingen zijn dan ook in gevangenschap door de mens geïnstigeerd, hoewel ook in de natuur gevallen zijn gedocumenteerd.

Zie ook bewerken