Elizabeth Stuart (1596 - 1662), bekend als de 'Winterkoningin', was de oudste dochter van Jacobus I van Engeland. Ze trouwde met Frederik, keurvorst van de Palts, in 1613. Hij accepteerde de kroon van Bohemen in 1619, en werd daar uitgezet in het volgende jaar. Het paar leefde in ballingschap in Holland vanaf 1621. Zij keerde in 1661 terug naar Engeland, en verbleef in het huis van de 1ste graaf Craven. Het jaar daarop verhuisde zij naar Leicester House aan Leicester Square, waar ze een paar weken later op 13 februari overleed. Het schilderij werd gemaakt tijdens de ballingschap van de koningin in Holland, tien jaar nadat zij weduwe was geworden, en is mogelijk gemaakt om deze gebeurtenis te herdenken. Zij is afgebeeld als een rouwende weduwe, in zwarte kleding met zeer weinig juwelen, met name de parel-oorbellen die haar man haar had gegeven. Ze houdt een tak in haar hand met daaraan twee rozen, een gezond, de ander verwelkt, een symbool van haar weduwschap. De hond kan geinterpreteerd worden als een teken van trouw.