Antimoon(III)oxide

chemische verbinding

Antimoon(III)oxide is een oxide van antimoon, met als brutoformule Sb2O3. Het is een wit kristallijn poeder. De kristallen zijn polymorf: er zijn verschillende kristalstructuren mogelijk (kubisch en orthorombisch). Het komt voor in de mineralen valentiniet (orthorombisch) en senarmontiet (kubisch). De dichtheid is afhankelijk van de kristalstructuur: 5,20 g/cm3 voor de kubische vorm en 5,67 g/cm3 voor de orthorombische vorm.

Antimoon(III)oxide
Structuurformule en molecuulmodel
Antimoon(III)oxide-poeder
Algemeen
Molecuulformule Sb2O3
IUPAC-naam antimoon(III)oxide
Andere namen antimoontrioxide
Molmassa 291,5 g/mol
CAS-nummer 1309-64-4
EG-nummer 215-175-0
Wikidata Q409035
Beschrijving Wit kristallijn poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk voor de gezondheid
Waarschuwing
H-zinnen H351
EUH-zinnen geen
P-zinnen P281
Carcinogeen mogelijk
EG-Index-nummer 051-005-00-X
VN-nummer 1549
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid ca. 5,5 g/cm³
Smeltpunt 656 °C
Sublimatiepunt 1550 °C
Onoplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Synthese bewerken

Antimoon(III)oxide wordt gevormd door de klassieke verbrandingsreactie van elementair antimoon met zuurstofgas:

 

Het kan ook verkregen worden door antimoonhoudende mineralen, bijvoorbeeld stibniet, te roosten:

 

Toepassingen bewerken

Antimoon(III)oxide wordt gebruikt in de textielindustrie als vlamvertrager en als synergist van polygebromeerde difenylethers: er is daarom minder gebromeerde vlamvertrager nodig voor hetzelfde effect.

Het kan geoxideerd worden tot antimoon(V)oxide, dat eveneens een vlamvertrager is.

Antimoon(III)oxide is een katalysator bij de productie van polyethyleentereftalaat (pet).

Het wordt toegevoegd aan glas, keramische materialen en email om ze ondoorzichtig te maken.

In het verleden is het ook gebruikt als wit pigment.

Toxicologie en veiligheid bewerken

Antimoon(III)oxide is een stabiele verbinding. Bij verhitting onder specifieke omstandigheden kan een giftig gas vrijkomen: stibine. De stof is irriterend voor ogen, huid en de luchtwegen.

Antimoon(III)oxide is carcinogeen gebleken bij proefdieren, maar het is niet duidelijk of dit relevant is voor de mens. Bij proefdieren is ook gebleken dat de stof mogelijk schadelijk is voor de voortplanting of de ontwikkeling.

Externe links bewerken