Anaïs Chevalier-Bouchet

Anaïs Chevalier-Bouchet
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Anaïs Chevalier-Bouchet
Geboortedatum	12 februari 1993
Geboorteplaats	Saint-Martin-d'Hères
Nationaliteit	Frankrijk
Lengte	1,63 m
Gewicht	55 kg
Sportieve informatie
Discipline	Biatlon
Club	CO 7 Laux
Olympische Spelen	2014, 2018, 2022
Debuut	2013
Carrière-einde	2023
Medailleoverzicht
Medailles
Olympische Winterspelen
Portaal	Sport

Anaïs Chevalier-Bouchet (Saint-Martin-d'Hères, 12 februari 1993) is een Franse biatlete. Ze vertegenwoordigde haar vaderland op de Olympische Winterspelen 2014 in Sotsji, de Olympische Winterspelen 2018 in Pyeongchang en op de Olympische Winterspelen 2022 in Peking. Ze heeft een jongere zus, Chloé Chevalier, die eveneens biatlete is.

Carrière bewerken

Weg naar de top bewerken

In februari 2013 werd Chevalier Europees kampioen in Bansko op de 12,5 km individueel en op de gemengde estafette met het Franse team. Bij haar wereldbekerdebuut, op 6 december 2013 in Hochfilzen, scoorde Chevalier direct wereldbekerpunten met een 27ste plaats in de 7,5 km sprint. Tijdens de Olympische Winterspelen van 2014 in Sotsji eindigde de Française als 47e op de 7,5 kilometer sprint en als 44e op de 10 kilometer achtervolging. Op de 4x6 kilometer estafette maakte ze samen met Marie-Laure Brunet, Marie Dorin Habert en Anaïs Bescond deel uit van de Franse ploeg, na een val van Brunet wist het kwartet echter niet te finishen. In maart 2014 behaalde ze in Kontiolahti haar eerste top-10 klassering in een wereldbekerwedstrijd.

Op de wereldkampioenschappen biatlon 2016 in Oslo eindigde Chevalier als vijftiende op de 10 kilometer achtervolging, als 26e op de 7,5 kilometer sprint, als 28e op de 15 kilometer individueel en als dertigste op de 12,5 kilometer massastart. Samen met Justine Braisaz, Anaïs Bescond en Marie Dorin Habert veroverde ze de zilveren medaille op de 4×6 km estafette. Op 16 december 2016 stond de Française in Nové Město voor de eerste maal in haar carrière op het podium van een wereldbekerwedstrijd door 2de te worden in de 7,5 km sprint, een dag later boekte ze aldaar haar eerste wereldbekerzege in de aansluitende 10 km achtervolging.

Eerste Olympische medaille bewerken

Tijdens de wereldkampioenschappen biatlon 2017 in Hochfilzen won Chevalier-Bouchet haar eerste individuele WK-medaille met een bronzen plak op de 7,5 km sprint. Daarnaast won ze samen met Celia Aymonier, Justine Braisaz en Marie Dorin Habert brons op de 4×6 km estafette en met Marie Dorin Habert, Quentin Fillon Maillet en Martin Fourcade zilver op de gemengde estafette. Op het einde van het seizoen 2017/2018 behaalde Chevalier-Bouchet een 7de plaats in de wereldbeker. Chevalier-Bouchet nam deel aan de Olympische winterspelen 2018 in Peking, waar ze samen met Marie Dorin Habert, Justine Braisaz en Anaïs Bescond een bronzen medaille in de 4×6 km estafette.

Het seizoen 2019/2020 nam Chevalier-Bouchet geen deel aan biatlon competities wegens zwangerschap.

Comeback bewerken

Het seizoen 2020/2021 keerde Chevalier-Bouchet terug op het hoogste niveau na haar bevalling. Op de wereldkampioenschappen biatlon 2021 in Pokljuka veroverde ze een zilveren medaille in de 7,5 km sprint, en een bronzen medaille in de aansluitende achtervolging. Ze eindigde dat seizoen als 9de in de eindklassering van de wereldbeker.

Chevalier-Bouchet nam in 2022 deel aan de Olympische winterspelen in Peking. Daar behaalde ze een tweede plaats in de 15 km individueel na Denise Herrmann en samen met het Franse team, bestaande uit Julia Simon, Émilien Jacquelin en Quentin Fillon Maillet zilver in de gemengde estafette. Ze sloot het seizoen 2021/2022 af op een 5de plaats in het wereldbekerklassement, haar beste klassering ooit. Ze haalde dat seizoen de top-10 in de helft van de races waar ze aan deel nam.

Op de wereldkampioenschappen biatlon 2023 in Oberhof won ze samen met Julia Simon, Émilien Jacquelin en Quentin Fillon Maillet brons op de gemengde estafette. In de week voor de laatste manche van de wereldbeker van het seizoen 2022/2023 in Oslo-Holmenkollen kondigde Chevalier-Bouchet aan de ze stopte als professioneel biatleet.^[1] Ze sloot het seizoen af op een 8ste plaat in de wereldbeker met onder andere vijf derde plaatsen, daarnaast werd ze ook tweede de massastart disciplinecup. Een opvallende statistiek over de carrière van Chevalier-Bouchet is dat ze 22 podiumplaatsen in de wereldbeker verzamelde waarvan er maar één een eerste plaats is.

Resultaten bewerken

Olympische Winterspelen bewerken

Jaar	Plaats	Onderdeel
Jaar	Plaats	Individueel	Sprint	Achtervolging	Massastart	Estafette	Gemengde estafette
2014	Sotsji	–	47e	44e	–	DNF	–
2018	Pyeongchang	28e	16e	24e	29e	3 ↑	–
2022	Peking	2 ↑	68e	–	19e	6e	2 ↑

Wereldkampioenschappen bewerken

Jaar	Plaats	Onderdeel
Jaar	Plaats	Individueel	Sprint	Achtervolging	Massastart	Estafette	Gemengde estafette	Single-Mixed- Relay
2015	Kontiolahti	–	–	–	–	–	–
2016	Oslo Holmenkollen	28e	26e	15e	30e	2	–
2017	Hochfilzen	38e	3	11e	13e	3	2
2019	Östersund	49e	32e	DNS	–	8e	8e	–
2020	Antholz	Afwezig vanwege zwangerschap
2021	Pokljuka	27e	2	3	27e	8e	5e	–
2023	Oberhof	12e	24e	23e	4e	4e	3	–

Wereldkampioenschappen junioren bewerken

Jaar	Plaats	Onderdeel
Jaar	Plaats	Individueel	Sprint	Achtervolging	Estafette
2012	Kontiolahti	42e	2	12e	5e
2013	Obertilliach	31e	4e	9e	7e

Wereldbeker bewerken

Eindklasseringen

Seizoen	Algemeen	Individueel	Sprint	Achtervolging	Massastart
2013/2014	48e	56e	47e	43e	–
2015/2016	39e	47e	46e	30e	53e
2016/2017	7e	7e	8e	14e	13e
2017/2018	19e	36e	25e	26e	5e
2018/2019	20e	26e	9e	22e	28e
2019/2020	Afwezig vanwege zwangerschap
2020/2021	9e	7e	5e	11e	27e
2021/2022	5e		5e	4e	9e
2022/2023	8e	16e	11e	8e	2

Wereldbekerzeges

Nr.	Datum	Plaats	Onderdeel
Individueel
1.	17 december 2016	Nové Město	10 km achtervolging
Estafettes
1.	30 november 2014	Östersund	Gemengde estafette
2.	24 januari 2016	Antholz	4×6 km estafette
3.	7 januari 2018	Oberhof	4×6 km estafette
4.	10 maart 2018	Kontiolahti	Single gemengde estafette
5.	17 maart 2018	Oslo	4×6 km estafette
6.	19 januari 2019	Oberhof	4×6 km estafette
7.	17 februari 2019	Soldier Hollow	Gemengde estafette
8.	5 december 2021	Ruhpolding	4×6 km estafette
9.	11 december 2022	Hochfilzen	4×6 km estafette
10.	8 januari 2023	Pokljuka	Gemengde estafette
11.	22 januari 2023	Antholz	4×6 km estafette

Trivia bewerken

Anaïs Chevalier-Bouchet is in 2017 getrouwd met Martin Bouchet, in 2019 kregen ze samen een dochter Emie.^[2]^[3]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) The Big 4 Say Goodbye-athlon!. International Biathlon Union - IBU (24 maart 2023). Geraadpleegd op 29 september 2023.
↑ (fr) BIATHLON / CARNET BLANC. Anaïs Chevalier a dit "oui" à Martin Bouchet. www.ledauphine.com. Geraadpleegd op 29 september 2023.
↑ (fr) Magazine, Nordic, Biathlon : Anaïs Chevalier est maman | Nordic Mag | N°1 Biathlon | Ski nordique. www.nordicmag.info (29 oktober 2019). Geraadpleegd op 29 september 2023.

(en) Profiel van Anaïs Chevalier-Bouchet op de website van de IBU
(en) Profiel van Anaïs Chevalier-Bouchet op sports-reference.com (gearchiveerd)
(en) Profiel van Anaïs Chevalier op biathlon.com.ua
(en) Profiel van Anaïs Chevalier-Bouchet op realbiatlon.com

[1] (en) The Big 4 Say Goodbye-athlon!. International Biathlon Union - IBU (24 maart 2023). Geraadpleegd op 29 september 2023.

[2] (fr) BIATHLON / CARNET BLANC. Anaïs Chevalier a dit "oui" à Martin Bouchet. www.ledauphine.com. Geraadpleegd op 29 september 2023.

[3] (fr) Magazine, Nordic, Biathlon : Anaïs Chevalier est maman | Nordic Mag | N°1 Biathlon | Ski nordique. www.nordicmag.info (29 oktober 2019). Geraadpleegd op 29 september 2023.

[1]

[2]

[3]